Σοκ από τον αιφνίδιο θάνατο του δημοσιογράφου Ανδρέα Αναγνώστου




Γράφει: Ίων Παπαδάκης (onair24.gr)

Το γραφείο μου στην Απογευματινή έβλεπε στο διάδρομο… Όποτε είχα τα μάτια μου στα χαρτιά μου και ένοιωθα ότι τα φώτα του διαδρόμου που οδηγούσε στο γραφείο του ελεύθερου «χαμήλωναν» ήξερα ότι στο κτίριο είχε μπει ο Αντρέας Αναγνώστου.

Θηριώδης, βαρύς με ένα παιδικό χαμόγελο πάντα και μία βροντερή φωνή. Με το ζωνάρι του πάντα λυμένο, όχι για καυγά αλλά για να υπερασπιστεί τα δικαιώματά του αλλά και τα δικαιώματα των συναδέλφων του, να υπερασπιστεί την άποψη του και να χαρεί που σε έβλεπε . Δεν φοβήθηκε ποτέ να βοηθήσει, δεν φοβήθηκε ποτέ να διαφωνήσει, δεν φοβήθηκε ποτέ να ρισκάρει…

Δεν φοβήθηκε ποτέ να «τσαλακώσει» την εικόνα του, αλλά δεν τσαλάκωσε ποτέ την αξιοπρέπειά του! Δεν φοβήθηκε να εγκαταλείψει τον έρωτά του, τη δημοσιογραφία, όταν βρέθηκε στο δρόμο του ένα οικογενειακό πρόβλημα και να επιστρέψει πίσω για να ξεκινήσει ξανά από το μηδέν.

Γενικά ο Αντρέας δεν φοβόταν! Ο Αντρέας ήταν πάθος… Με πάθος δούλευε, με πάθος αγαπούσε, με πάθος διασκέδαζε, με πάθος τσακωνόταν, με πάθος ζητούσε συγγνώμη όταν είχε άδικο. Φορούσε παντελόνια. Το παντελόνι για τον Αντρέα δεν ήταν κομμάτι της ενδυμασίας του. Ήταν άποψη, ήταν στάση ζωής ήταν οδηγός στις φιλίες του, στη δουλειά του, στην οικογένειά του και στους έρωτες της ζωής του. Τη γυναίκα του και την κόρη του.

Μηχανόβιος (όπως και εγώ) και μια μέρα τον βλέπω με τζιπ… «Τι έγινε ρε Αντρέα, γέρασες;» τον ρωτάω. «Όχι ρε, αλλά με την κοράκλα τώρα, τέλος οι μηχανές…». Αυτός ήταν ο Αντρέας. Καθαρός, με ένα βλέμμα που μπορούσε να σε κάνει να φοβηθείς, αλλά και να νοιώσεις τη σιγουριά ότι αυτός ο άνθρωπος δεν θα έπαιζε ποτέ παιχνίδια πίσω από την πλάτη σου.

Αρκούσε μία κουβέντα… «Αντρέα θέλω τη βοήθειά σου» και ο Αντρέας ήταν εκεί, για εχθρούς και φίλους… Ήξερε ο Αντρέας να προσφέρει τη βοήθεια που κάποιοι δεν του την έδωσαν όταν την είχε ανάγκη!

Έζησα τον Αντρέα για πολλά χρόνια από πολύ κοντά… Θαύμασα την αξιοπρέπειά του, τη δύναμή του και τις αδυναμίες του. Θαύμασα τον τρόπο με τον οποίο σεβόταν και νοιαζόταν για την οικογένειά του, θαύμαζα τον τρόπο με τον οποίο κοιτούσε και μιλούσε για τον έρωτα της ζωής του τη Λουΐζα και αργότερα για την κόρη του…

Είναι γραφικό να πούμε -όσοι τον γνωρίσαμε- το πόσο πολύ θα μας λείψει. Το βέβαιο είναι ότι αν είχε εχθρούς, Θα έλειπε και σε αυτούς!

Καλό δρόμο φίλε…

Ο συνάδελφος Αντρέας Αναγνώστου έφυγε από τη ζωή αιφνίδια στα 47 του χρόνια την Κυριακή το μεσημέρι στος 3 Μαρτίου. Τα θερμά συλλυπητήρια όλων μας στην οικογένειά του.

Συλλυπητήριο μήνυμα για τον θάνατο του Ανδρέα Αναγνώστου απέστειλε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Σίμος Κεδίκογλου.

«Ο Ανδρέας Αναγνώστου υπήρξε ένας αγνός εργάτης της ενημέρωσης. Υπηρέτησε πιστά το πειραϊκό ρεπορτάζ για την εφημερίδα «ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ» και το Mega Channel και ασχολήθηκε με τα κοινά στο δήμο Ηλιούπολης. Στους οικείους του εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια», αναφέρει το μήνυμα του κυβερνητικού εκπροσώπου.

Ό,τι θυμάμαι από τον Ανδρέα
Δημήτρης Τσακαλίας (ilioupolitoday.gr)
Πηγαίναμε στο 4ο Δημοτικό της οδού Νεάρχου όταν πρόσεξα τον Ανδρέα πιτσιρικά στις αρχές της δεκαετίας του ’70 στο πατρικό του σπίτι, όπου όλη η γειτονιά είχαμε πάει για να συλλυπηθούμε την οικογένεια για το θάνατο του πατέρα του σε αυτοκινητικό δυστύχημα. (Σιγά μην ήξερα τότε πώς γίνεται αυτό)

Του το θύμισα όταν βρεθήκαμε στο γραφείο του στην (μακαρίτισσα κι αυτή) «Απογευματινή», το φθινόπωρο του 2006 λίγο πριν εκλεγεί δήμαρχος ο ξάδερφός του Γιάννης. Μετά δεν τον πρόσεξα σε πουθενά ως όψιμο τοπικό παράγοντα, έμμισθο ή μη, γιατί ποτέ δεν τον θυμάμαι να εμφανίστηκε πουθενά ως μη δημοσιογράφος, κάτι εξαιρετικά σπάνιο, αφού η δημοσιογραφία από λειτούργημα κατρακυλά εύκολα σε βήμα δημοσίων σχέσεων. Με εντυπωσίασαν τα «Νέα της Ηλιούπολης» και η «Attica Press». Επικοινωνούσαμε διαδικτυακά για αναρτήσεις μας. Τελευταία φορά συναντήθηκα με τον Ανδρέα φέτος, στην αρχή της χρονιάς στο κλειστό δημοτικό θέατρο στην προβολή της ταινίας του Γιώργου Αυγερόπουλου για την ιδιωτικοποίηση της παροχής νερού. Ακολούθησε συζήτηση στην οποία συμμετείχε κι εκείνος με ερωτήσεις παρεμβάσεις του. Για όλους οι συναντήσεις γίνονται σε χρονικές δόσεις και στο μέτρο του δυνατού, αλλά η απουσία οποιουδήποτε πληρώνεται πάντα μετρητοίς στο μέτρο του ανθρώπου.

 

 (zoornalistas.blogspot.gr)

Σοκ προκάλεσε στο χώρο του Τύπου ο αιφνίδιος θάνατος του δημοσιογράφου Ανδρέα Αναγνώστου, επί πολλά χρόνια εργαζόμενου στην εφημερίδα Απογευματινή. Οπως σοκ είχε προκαλέσει και η απώλεια της Ελλης Κωνσταντουδάκη πέρυσι τον Ιανουάριο. Και ο θάνατος του Ηλία Ματθαίου το Μάρτιο του ΄11. Και ο πρόσφατος χαμός της Αριστέας Μπουγάτσου. Και πολλών πολλών άλλων…

Το μπλογκ της Ανασυγκρότησης αποχαιρετά τον Ανδρέα Αναγνώστου:
Ο καλός συνάδελφος, ο διαδικτυακός φίλος, ο δημοσιογράφος Ανδρέας Αναγνώστου δεν είναι πια κοντά μας… Έτσι ξαφνικά …
Γεννημένος το 1966 στην Ηλιούπολη ο Ανδρέας είχε δουλέψει στην εφημερίδα «Απογευμαντινή» ως υπεύθυνος του ναυτιλιακού ρεπορτάζ, στα περιοδικά «Κλικ» και «Nitro» καθώς και στο “Mega”.
Είχε την ευθύνη της τοπικής εφημερίδας «Τα Νέα της Ηλιούπολης», ενώ ήταν και ο δημιουργός..
του ιστότοπου «Attica Press».
Η οικογένεια των εργαζόμενων στα ΜΜΕ έχασε ένα μέλος, που έδινε τη δική του μάχη – στον καιρό της κρίσης – με αξιοθαύμαστη επιμονή και αξιοπρέπεια.
Όλοι εμείς της “Ανασυγκρότησης” των Τεχνικών Τύπου της Αθήνας, στέλνουμε στη γυναίκα του Λουίζα και στους δικούς του ανθρώπους τη στήριξή μας στον μεγάλο πόνο της απώλειας και την υπόσχεση ότι ο Ανδρέας θα είναι για μας πάντα εδώ, ανάμεσά μας, παράδειγμα καλού συναδέλφου και ανθρώπου.
Καλό σου ταξίδι Ανδρέα …

Διαβάστε Επίσης

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται.