Η ιστορία του Αγίου Κωνσταντίνου
(Elias Christeas – ΠΑΛΗΑ ΓΛΥΦΑΔΑ)
Η Ιστορία του Ναού, προστάτη της πόλης, ξεκινά απο το 1931, όταν το Διοικητικό Συμβούλιο του εξωραϊστικού Συλλόγου κατοίκων ιδιοκτητών και παραθεριστών Πυρναρής Γλυφάδας, αποφάσισε (8/6/1931) να αρχίσει τις διαδικασίες για την ανέγερση καθεδρικού ναού, αντάξιου της τότε Κοινότητας….
Η ανέγερση όμως δεν προχωρούσε, καθώς το προϊόν των εράνων και των δωρεών και των δωρεών των δημοτών, δεν επαρκούσε για να στολίσουν τη Γλυφάδα με μια μεγάλη εκκλησία….
Ο θεμέλιος τέθηκε τελικά το 1935 χάρη στον εφοπλιστή Αλκιβιάδη Μιχ. Τατάκη, ο οποίος ανέλαβε την πλήρη δαπάνη ανέγερσης του Ναού. Ο κ.Τατάκης είχε τάμα στους αγίους – των οποίων το όνομα φέρει η εκκλησία, να ανεγείρει λαμπρό Ναό στην χάρη τους….
Ο Ναός αναγέρθηκε τελικά το 1940 στην εξωτερική μορφή που υπάρχει σήμερα με σχέδιο του αρχιτέκτονα Γεωργίου Δραγαζίκη, καθώς το αρχικό σχέδιο του αρχιτέκτονα Κίμωνα Θ. Λάσκαρη ήταν διαφορετικό και απεικόνιζε μια κλασική βυζαντινή εκκλησία.
Όμως τελικά, το σχέδιο ανετέθη στο Γεώργιο Δραγαζίκη, ο οποίος είχε σπουδάσει στη Γερμανία και το ανωτέρο σχέδιο το υιοθέτησε από εκκλησία της Δρέσδης. Η μελέτη και επίβλεψε του δυσκολότατου αυτού έργου έγινε από τον αριστούχο Πολιτικό Μηχανικό Κωνσταντίνο Δίγκα.
Παρ΄ όλο ότι το εξωτερικό οικοδόμημα του Ναού τελείωσε το 1940, ο Ναός δεν λειτουργούσε γιατί δεν είχαν τελειώσει οι εσωτερικές διαρρυθμίσεις κι άλλες εργασίες.
Μέχρι το χειμώνα του 1942 λειτουργούσε ο παλαιός μικρός Ναός των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, μια πτωχή Βασιλική, δίπλα στο Δημαρχείο και απέναντι από την κεντρική είσοδο του σημερινού Ναού, όπου τώρα υπάρχει μαρμάρινη πλάκα εκεί που ήταν το Ιερό του Ναού.
Ένα βράδυ, ο παλαιός Άγιος Κωνσταντίνος εξαφανίστηκε από εγγλέζικη βόβμα που έπεσε πίσω από το Ιερό, οπότε εξ ανάγκης άρχισε να λειτουργεί ο νέος Ναός, που αποπερατώθηκε το 1950.
Στον νέο Ναό μεταφέρθηκε και η παλαιότερη ολόσωμη εικόνα των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, η μόνη που σώθηκε από τον βομβαρδισμό.
Το εσωτερικό της εκκλησίας αφήνει τον επισκέπτη έκθαμβο καθώς αυτός περιβάλλεται από τις υπέροχες αγιογραφίες και τα ψηφιδωτά του.
Αξιομνημόνευτο είναι ότι η «Πλατυτέρα» στο Ιερό του Ναού είναι έργο του διάσημου έλληνα ζωγράφου Φώτη Κόντογλου και η πρώτη χρονικά αγιογραφία του εσωτερικού Ναού. Η περαιτέρω αγιογράφηση του Ναού υπήρξε δύσκολη και πραγματοποιήθηκε χάρη στις προσπάθειες και την επιμονή των ιερέων του και τις δωρεές των ευλαβών πιστών, τα ονόματα των οποίων αναγράφονται επί των αγιογραφιών.
Πράγματι ο αγιογράφος Ανδρέας Αβδελόπουλος ήταν ανακάλυψη του Παπα-Μάρκου Πουλίδη ( πρώτη φορά μετα το 1940 που ο αγαπημένος όλων παπα-Μάρκος δεν είναι μαζί μας) . Ο καλλιτέχνης τελείωσε το αξιομνημόνευτο κι εμπνευσμένο έργο του τον στον χρόνο ρεκόρ των έξι μηνών -το 1971, γεγονός που καλύφθηκε από τον τότε ημερήσιο Τύπο.
Η πλήρης αγιογράφηση του Ναού τελείωσε τα Χριστούγεννα του 1974 και πρέπει να αναφερθεί ότι ένα μεγάλο μέρος της οφείλεται στις μεγάλες δωρεές της κ. Αμαλίας Σταμούλη-Στράτου.
ΣΠΑΝΙΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ: Ο Ι.Ν ΑΓΙΟΥ ΚΩΝ/ΝΟΥ ΚΑΙ ΕΛΕΝΗΣ ΣΕ ΠΙΝΑΚΑ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ ΤΟ 1939- ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ ΤΟΥ (21/5/1940)