Προσφυγή κατοίκων για τις παραχωρήσεις στην Παράκτιο Μέτωπο




(rak-pfalirou.gr)

Προσφυγή κατέθεσαν την Δευτέρα 10 Νοεμβρίου, κάτοικοι και Δημοτικοί Σύμβουλοι της περιοχής του Παλαιού Φαλήρου, κατά της υπ’ αρ. Αριθμ. 143/43399/4-9-2014 (ΦΕΚ Β’ 2424/11-09-2014) Κοινής Υπουργικής Απόφασης των υπουργών Οικονομικών, Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας και Τουρισμού, περί παραχώρησης στην εταιρεία «ΠΑΡΑΚΤΙΟ ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ Α.Ε.» περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου κατά τις διατάξεις του ν. 4146/2013 (Α΄90).

Τις επόμενες ημέρες αναμένεται να ακολουθήσουν κι άλλες προσφυγές από κατοίκους και δημοτικές κινήσεις γύρω περιοχών.

Παραθέτουμε αναλυτικά το κείμενο της προσφυγής:

ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ
ΑΙΤΗΣΗ ΑΚΥΡΩΣΗΣ

Των

Ιωάννη Δαρκαδάκη του Βασιλείου, κατοίκου Παλαιού Φαλήρου Αττικής, οδός Αιόλου αρ. 57-59.
Μαρίας-Ελένης Ιατρίδου του Σταύρου, κατοίκου Π.Φαλήρου Αττικής , οδός Άτλαντος αρ
Μαρίας Μαραντίδου του Λάζαρου, κατοίκου Π. Φαλήρου Αττικής, οδός Ιωαννίνων αρ. 24.
Κωνσταντίνου Μερκουράκη του Σοφοκλέους, κατοίκου Π.Φαλήρου Αττικής, οδός Πλούτωνος αρ. 4.
Ιωάννη Μπίτσικα του Γρηγορίου, κατοίκου Π.Φαλήρου Αττικής, οδός Μενελάου αρ. 2-4.
ΚΑΤΑ

Του κ. Υπουργού Οικονομικών, εδρεύοντος στην Αθήνα, νομίμως εκπροσωπουμένου.

Του κ. Υφυπουργού Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας, , εδρεύοντος στην Αθήνα, νομίμως εκπροσωπουμένου.
Της κ. Υπουργού Τουρισμού, εδρευούσης στην Αθήνα, νομίμως εκπροσωπουμένης.
Για την ακύρωση

1. Της υπ’ αρ. Αριθμ. 143/43399/4-9-2014 (ΦΕΚ Β’ 2424/11-09-2014) Κοινής Υπουργικής Απόφασης των υπουργών Οικονομικών, Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας και Τουρισμού περί παραχώρησης στην εταιρεία «ΠΑΡΑΚΤΙΟ ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ Α.Ε.» περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου κατά τις διατάξεις του ν. 4146/2013 (Α΄90) όπως ισχύει

Κάθε άλλης συναφούς πράξης ή παράλειψης της Διοίκησης, προγενέστερης ή μεταγενέστερης.
___________________________________________________________________________

Ι.ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Με την προσβαλλομένη παραχωρούνται και περιέρχονται χωρίς αντάλλαγμα κατά πλήρη κυριότητα, νομή και κατοχή στην εταιρεία «ΠΑΡΑΚΤΙΟ ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ Α.Ε.» τμήματα της παράκτιας ζώνης Π.Φαλήρου από το Φλοίσβο ως το Δέλτα, στα οποία συμπεριλαμβάνονται τα Άλση Φλοίσβου και Αγ, Γεωργίου, το κλειστό Γυμναστήριο Π.Φαλήρου, το Μουσείο Αεροπορίας κ.α

ΛΟΓΟΙ ΑΚΥΡΩΣΕΩΣ

Τα άλση Φλοίσβου και Αγ, Γεωργίου (τεχνητές δασικές φυτείες) καθώς και ο αιγιαλός και η παραλία υπάγονται ως κοινόχρηστα πράγματα στη δημόσια περιουσία του κράτους – δημόσια κτήση (domain public), η οποία είναι αναπαλλοτρίωτη.
1.α. Τα άλση Φλοίσβου και Αγ, Γεωργίου (τεχνητές δασικές φυτείες) συνιστούν δημόσια κοινόχρηστα πράγματα.

1.β. Τα κοινόχρηστα είναι αναπαλλοτρίωτα, αμεταβίβαστα και εκτός συναλλαγής χάριν της προστασίας του δημοσίου σκοπού τους και ειδικότερα της κοινοχρησίας.

Επομένως η προσβαλλομένη πράξη, καθώς και οι διατάξεις εξουσιοδοτικού νόμου άρθρου 16 παρ. 2 και 3 του ν. 4146/2013 αντιτίθενται σαφώς στη συνταγματική προστασία και το βασικά αναπαλλοτρίωτο των δημόσιων κοινόχρηστων πραγμάτων, η οποία επιτάσσεται από τον συνδυασμό των διατάξεων 5 παρ. 1, 24 παρ.1 και 25 , παρ1, εδ α΄του Συντάγματος, αλλά και από την ίδια την αρχή της λαϊκής κυριαρχίας

Η ιδιωτική κτήση του κράτους και, πολύ περισσότερο, η αμιγής ιδιωτική κτήση καθώς και η διοίκηση, διαχείριση και εκμετάλλευση από το κράτος ως fiscus ή από ιδιώτες δεν είναι επιτρεπτή ως προς εκτάσεις σχηματισθείσες από ανθρωπογενείς προσχώσεις σύμφωνα με την συνταγματική προστασία των κοινοχρήστων, ως αυτή προαναφέρθηκε, αλλά και ειδικότερα της συνταγματικής προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος κατά το άρθρο 24 παρ.1 Συντάγματος και της αρχής της βιωσίμου αναπτύξεως . Όμως, η παραχωρούμενη έκταση (ή εκτάσεις) περιλαμβάνει σαφώς τοιουτρόπως σχηματισθείσες εκτάσεις.

3.Τα ιδιόχρηστα πράγματα(κλειστό γυμναστήριο, μουσείο Αεροπορίας) ως ανήκοντα στην δημόσια περιουσία του κράτους είναι αναπαλλοτρίωτα, αμεταβίβαστα, ακατάσχετα και εκτός συναλλαγής, διέπεται δε η αφιέρωση τους σε δημόσιο σκοπό από την αρχή της αναλογικότητας (άρθρο 25 παρ 1 εδ’ 4.Σ).

4.Η προσβαλλομένη πράξη και οι εξουσιοδοτικοί αυτής νόμοι παραβιάζουν το συνταγματικό δικαίωμά μας στο φυσικό περιβάλλον ( άρθρο 24 παρ. 1Σ).

5.Παραβίαση ουσιώδους τύπου διοικητικής πράξης

Την προσβαλλόμενη δεν υπογράφει ο συναρμόδιος Υπουργός Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής παρόλο που με αυτήν παραχωρούνται ευαίσθητα οικοσυστήματα τα οποία χρήζουν περιβαλλοντικής προστασίας.

Η προσβαλλόμενη πράξη στερείται της κατά τον νόμο και το Σύνταγμα σαφούς, ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, καθώς το παραχωρούμενο άλσος Φλοίσβου υπάγεται τόσο στην ζώνη ΙΒ όσο και στην ζώνη ΙΔ και παραχωρείται δύο φορές.

II.ΙΣΤΟΡΙΚΟ

Με την προσβαλλομένη παραχωρούνται και περιέρχονται χωρίς αντάλλαγμα κατά πλήρη κυριότητα, νομή και κατοχή στην εταιρεία «ΠΑΡΑΚΤΙΟ ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ Α.Ε.» τα κάτωθι περιγραφόμενα ακίνητα, εξαιρέσει των αιγιαλών, οι οποίοι παραχωρούνται στην εταιρεία κατά διοίκηση και διαχείριση, η οποία διενεργείται τηρουμένης της κείμενης νομοθεσίας περί αιγιαλού και περί προστασίας δημοσίων κτημάτων, μεταξύ άλλων.Τα ακίνητα αυτά είναι δημόσια κατά κυριότητα είτε υπό την έννοια της κυριότητας του ΕΟΤ και της διαχείρισης από την εταιρεία ΕΤΑΔ Α.Ε είτε υπό την έννοια της κυριότητος του Ελληνικού Δημοσίου και της διαχείρισης αυτών από την εταιρεία «Ολυμπιακά Ακίνητα Α.Ε.».

ΙΒ. Οι εκτός ρυμοτομικού σχεδίου πόλεως εδαφικές εκτάσεις, μετά κτισμάτων, συνολικής έκτασης 262.423 τ.μ., κείμενες στην περιοχή Δέλτα Φαλήρου − Φλοίσβος, Δήμου Π.Φαλήρου Αττικής, οι οποίες εμφαίνονται στο υπ’ αρ. 1389/76/46665/30−05−1994 και 1389/77/46667/2−6−1994 Τοπογραφικά Διαγράμματα του ΕΟΤ, τα οποία προσαρτώνται στην παρούσα απόφαση και αποτελούν αναπόσπαστο μέρος αυτής, ως εξής το πρώτο τμήμα

εκτάσεως 38.898 τ.μ. εμφαίνεται με τα στοιχεία (Γ, 1,2, 3, 4, 5, …, 13, 14, 15, Λ, 16, 17…32, 33, Δ, Γ) στο υπ’ αρ.1389/76/46665/30−05−1994 Τοπογραφικό Διάγραμμα του ΕΟΤ, το δεύτερο τμήμα εκτάσεως 14.445 τ.μ. εμφαίνεται με τα στοιχεία (Α, 42, 43, 44, 45, 46…57, 58, 59, Β, Α) στο υπ’ αρ. 1389/76/46665/30−05−1994 Τοπογραφικό Διάγραμμα του ΕΟΤ, το τρίτο τμήμα εκτάσεως 53.540 τ.μ. εμφαίνεται με τα στοιχεία (σ, 4΄, 5΄, 6΄, 7΄, 8΄, 9΄, Ι, Κ, Λ, Μ, Ν, …, Φ, Χ, Ψ, Ω, σ) στο υπ’ αρ. 1389/76/46665/30−05−1994 Τοπογραφικό Διάγραμμα του ΕΟΤ, το τέταρτο τμήμα εκτάσεως 34.740 τ.μ. εμφαίνεται με τα στοιχεία (β, 20΄, λ, Ε, Ζ, Η,Θ, Ι, 9΄, 8΄, 7΄, 6΄, 5΄, 4΄, θ, η, ζ, ε, δ, γ, β) στο υπ’ αρ.1389/76/46665/30−05−1994 Τοπογραφικό Διάγραμμα του ΕΟΤ, το πέμπτο τμήμα εκτάσεως 2.600 τ.μ. εμφαίνεται με τα στοιχεία (μ, 18΄, ν, μ) στο υπ’ αρ. 1389/76/46665/ 30−05−1994 Τοπογραφικό Διάγραμμα του ΕΟΤ και το έκτο τμήμα εκτάσεως 118.200 τ.μ. εμφαίνεται με τα στοιχεία (Α1, Α2, Α3, Α3΄, Α4, ….. Α8, Α8΄, Α9, Α10, Α11, Ε΄, Ζ΄, Η΄,Θ΄, Ι΄… Ξ΄, Ο΄, 11, 10, 9, Α1) στο υπ’ αρ. 1389/77/46667/2−6−1994 Τοπογραφικό Διάγραμμα του ΕΟΤ. Οι ως άνω εδαφικές εκτάσεις χαρακτηρίστηκαν ως Τουριστικά Δημόσια Κτήματα με το υπ’ αρ. 201/4−8−1994 Π.Δ. (ΦΕΚ 128/Α΄/05−08−1994), Εντός του πρώτου τμήματος υφίσταται κτίσμα του μουσείου της πολεμικής αεροπορίας, στο τέταρτο τμήμα κτίσματα γυμναστηρίου handball – tae kwon do και στο έκτο τμήμα κτίσματα του Διοικητηρίου της μαρίνας (378 τ.μ.), Α΄ Υποσταθμού μαρίνας (103 τ.μ.), Β΄ Υποσταθμού μαρίνας (55 τ.μ.), Υποσταθμού ΔΕΗ (34 τ.μ.), Θερινού κινηματογράφου και Αναψυκτηρίου.

ΙΔ. Η εκτός ρυμοτομικού σχεδίου πόλεως, εδαφική έκταση, συνολικής έκτασης 90.825 τ.μ. κείμενη στην περιοχή Παλαιού Φαλήρου Αττικής (από Μαρίνα Φλοίσβου μέχρι κέντρο Φλοίσβου), ως αυτή εμφαίνεται με τους αριθμούς 1,2,3,4 στο υπ’ αρ.126/28−03−2003 τοπογραφικό διάγραμμα της Ε.Τ.Α. Α.Ε. το οποίο προσαρτάται στην παρούσα απόφαση και αποτελεί αναπόσπαστο μέρος αυτής. Από την ως άνω έκταση τα 15.500 τ.μ χαρακτηρίστηκαν ως Τουριστικό Δημόσιο Κτήμα, με το Π.Δ. της 02/09/1986 (ΦΕΚ 835/Δ΄/16−09−1986), τα 69.500 τ.μ. χαρακτηρίστηκαν ως Τουριστικό Δημόσιο Κτήμα με το υπ’αρ. 201/04−08−1994 Π.Δ. (ΦΕΚ 128/Α΄/05−08−1994), τα 5.215 τ.μ. περιήλθαν στον δικαιοπάροχο δυνάμει της Κ. Συντακτικής Πράξης (ΦΕΚ 33/Α΄/14−02−1968) σε συνδυασμό με το υπ’ αρ166/12−11−1968 Β.Δ. (ΦΕΚ 271/Α΄/21−11−1968) το οποίο κήρυξε την ως άνω έκταση ως χώρο τουριστικής ανάπτυξης και τέλος τα 610 τ.μ. περιήλθαν στον δικαιοπάροχο με αναγκαστική απαλλοτρίωση, δυνάμει της υπ’ αρ. Π.4462/2601/25−05−1977 κοινής απόφασης τωνΥπουργών Κυβερνήσεως και Οικονομικών (ΦΕΚ 188/Δ΄/10−06−1977).

…………………………………………………………………………………………………..

Η παρούσα αποτελεί μεταγραπτέο τίτλο για τη μεταβίβαση της κυριότητας των σε αυτή περιγραφομένων ακινήτων καθώς και των δικαιωμάτων διοίκησης και διαχείρισης των αιγιαλών προς την εταιρεία «ΠΑΡΑΚΤΙΟ ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ Α.Ε.».
Οι παραχωρήσεις γίνονται σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 16 παρ. 2 και 3 του ν. 4146/2013 «Διαμόρφωση Φιλικού Αναπτυξιακού Περιβάλλοντος για τις Στρατηγικές και Ιδιωτικές Επενδύσεις και άλλες διατάξεις» (Α΄ 90), όπως αυτό τροποποιήθηκε με το άρθρο

174 του ν. 4261/2014 (Α΄ 107).

Συστήνεται Ανώνυμη Εταιρεία με την επωνυμία «ΠΑΡΑΚΤΙΟ ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ Α.Ε.» (στο εξής η «Εταιρεία»), με διάρκεια ενενήντα εννέα (99) έτη.

α) Η Εταιρεία λειτουργεί χάριν του δημοσίου συμφέροντος κατά τους κανόνες της ιδιωτικής οικονομίας και εποπτεύεται από τον Υπουργό Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας, Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων.

 

β) Η Εταιρεία διέπεται από τις διατάξεις του παρόντος νόμου, καθώς και από τις διατάξεις του Κεφαλαίου Α` του ν. 3429/2005 «Δημόσιες Επιχειρήσεις και Οργανισμοί (ΔΕΚΟ)» (Α`314) όπως ισχύει, και για τα θέματα που δεν ρυθμίζονται ρητά από τους νόμους αυτούς, από τις διατάξεις του κ.ν. 2190/1920 (ΑΊ44) «Περί Ανωνύμων Εταιρειών», ενώ εξαιρείται από τις διατάξεις του ν. 2190/1994 «Σύσταση Ανεξάρτητης Αρχής για την επιλογή προσωπικού και ρύθμιση θεμάτων

Διοίκησης» (Α`28).

Σκοπός της Εταιρείας είναι η διοίκηση, η διαχείριση και η αξιοποίηση δημοσίων και ιδιωτικών εκτάσεων, κτιρίων και εγκαταστάσεων, καθώς και εκτάσεων, κτιρίων και εγκαταστάσεων ιδιοκτησίας Ν.Π.Δ.Δ., που βρίσκονται στην περιοχή μεταξύ του Σταδίου Ειρήνης και Φιλίας και του ακρωτηρίου Σουνίου (στο εξής η «Υπό Αξιοποίηση Περιοχή») και που:

α. παραχωρούνται άνευ ανταλλάγματος κατά πλήρη κυριότητα, νομή και κατοχή στην εταιρεία, εφόσον μοναδικός μέτοχος παραμένει το Ελληνικό Δημόσιο, με τις κοινές υπουργικές αποφάσεις της επόμενης παραγράφου.

β. μεταβιβάζονται σε αυτήν με αγοραπωλησία, δωρεά, κληροδότημα ή άλλου τύπου σύμβαση και λοιπά, εξαιρουμένων ρητώς των εκτάσεων του πρώην αεροδρομίου Ελληνικού και της Παράκτιας Ζώνης Αγίου Κοσμά Αττικής (πρώην Ολυμπιακό Κέντρο Ιστιοπλοΐας Αγίου Κοσμά και Εθνικό Κέντρο Νεότητας Αγίου Κοσμά), του Σταδίου Ειρήνης και Φιλίας (ΣΕΦ), του Αστέρα Βουλιαγμένης και των Μαρίνων Αλίμου και Γλυφάδας, με σκοπό την αξιοποίηση και εκμετάλλευση τους ή την εγκατάσταση και λειτουργία των γραφείων της.

Η διοίκηση, διαχείριση και εκμετάλλευση δημόσιων ακινήτων που ευρίσκονται εντός της υπό αξιοποίηση περιοχής, καθώς και κτιρίων και εγκαταστάσεων με τα παραρτήματα και συστατικά τους, περιέρχονται στην Εταιρεία με κοινές αποφάσεις των Υπουργών Οικονομικών, Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας και των κατά περίπτωση αρμόδιων Υπουργών. Με την έκδοση της κοινής υπουργικής απόφασης του προηγούμενου εδαφίου, τα παραπάνω ακίνητα και τα επ’αυτών κτίρια, παραρτήματα και συστατικά τους, καθώς τα επ’ αυτών εμπράγματα και ενοχικά δικαιώματα, περιέρχονται από το δικαιούχο κατά πλήρη κυριότητα, νομή και κατοχή στην εταιρεία, η οποία δικαιούται να ενεργεί κάθε σχετική πράξη διαχείρισης, αξιοποίησης και εκμετάλλευσης, υποχρεούται δε να τα προστατεύει με δικές της ενέργειες και δαπάνες. Από την ίδια ημερομηνία η εταιρεία υπεισέρχεται αυτοδικαίως σε τυχόν ισχύουσες συμβάσεις μίσθωσης, παραχώρησης ή άλλες συμβάσεις διοίκησης, διαχείρισης και εκμετάλλευσης των ως άνω ακινήτων και κτιρίων, καθώς και των παραρτημάτων και συστατικών τους

Η Εταιρεία δεν δύναται να μεταβιβάσει καθ` οιονδήποτε τρόπο σε τρίτους την κυριότητα των ακινήτων που παραχωρούνται κατά τα ανωτέρω χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του Ταμείου Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ).

…………………………………………………………………………………..

Η Εταιρεία δικαιούται να προβαίνει σε κάθε σχετική πράξη διαχείρισης, αξιοποίησης και εν γένει εκμετάλλευσης για δικό της λογαριασμό και στο όνομα της.

Η Εταιρεία, με απόφαση του Διοικητικού της Συμβουλίου, μπορεί για την εξυπηρέτηση του σκοπού της να αποκτά εμπράγματα ή/και ενοχικά δικαιώματα σε άλλα ακίνητα, που βρίσκονται εντός ή πλησίον της εκτάσεως της Υπό Αξιοποίηση Περιοχής, με σκοπό τη διοίκηση, αξιοποίηση και εν γένει συνολική εκμετάλλευση αυτών.

Σημειωτέον ότι οι παραχωρούμενες εκτάσεις αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος της Παράκτιας Ζώνης του Δήμου Π.Φαλήρου. Προέρχονται κυρίως από προσχώσεις στη θάλασσα πλην ενός τμήματος, το οποίο πρό του 1970 στέγαζε το Κρατικό Εργοστάσιο Αεροπλάνων. Με το Ρυθμιστικό του 1985 το σύνολο της περιοχής συμπεριελήφθη στον Υπερτοπικό Πόλο Αναψυχής Αθλητισμού και Πολιτιστικών Λειτουργιών του Φαληρικού όρμου. Σύμφωνα με τη ΣτΕ (ΟΛ) 2403/1997 (καζίνο Φλοίσβου) « οι περιοχές των υπερτοπικών πόλων, μεταξύ των οποίων και ο Φαληρικός όρμος, πρέπει να είναι προσιτές στους κατοίκους της Αττικής και μάλιστα με την επιθυμητή δημιουργία ενιαίου δικτύου σύνδεσής τους για να εξυπηρετούν τις ψυχαγωγικές, αθλητικές και, πολιτιστικές ανάγκες τους».

Η περίπτωση ΙΔ αφορά το Άλσος Φλοίσβου (τεχνητή δασική φυτεία), το οποίο έχει παραχωρηθεί κατά διοίκηση και διαχείριση στο Δήμο Π. Φαλήρου, ο οποίος έχει ξοδέψει μεγάλα ποσά για την ανάπλαση του.

Η περίπτωση ΙΒ αφορά το σύνολο της παράκτιας ζώνης από το πρώην Αθλητικό Κέντρο της ΓΓΑ έως το Δέλτα, εξαιρουμένου του τμήματος από τον παλαιό αιγιαλό έως την παλιά λεωφόρο Ποσειδώνος. Συμπεριλαμβάνει

α) Το άλσος Αγ Γεωργίου (τεχνητή δασική φυτεία ), το οποία έχει παραχωρηθεί στο Δήμο κατά χρήση. Ο Δήμος υλοποιεί εκτεταμένη ανάπλαση και επέκταση του άλσους στα εδάφη που του έχουν παραχωρηθεί.

Τα δύο άλση αποτελούν τους μοναδικούς μεγάλους πνεύμονες πρασίνου για το Π.Φάληρο και την ευρύτερη περιοχή.

β) Την έκταση 30.333τμ, η οποία έχει παραχωρηθεί στο Δήμο Π. Φαλήρου κατά χρήση, διαχείριση και εκμετάλλευση, προκειμένου να κτισθεί κλειστό Γυμναστήριο και το ίδιο το κλειστό Γυμναστήριο, το οποίο βρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο ανέγερσης.

γ) Την πρώην Βίλλα Συγγρού. Σύμφωνα με το από 26-11-2013 ΠΔ «Έγκριση προγράμματος ολοκληρωμένης ανάπλασης του Φαληρικού Όρμου και Στρατηγικής Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων αυτού» (ΦΕΚ ΑΑΠ 443/6-12-2013) περιοχή 8.000 τμ γύρω από τη Βίλλα χαρακτηρίζονται ως Ζώνη Μουσείου Αεροπορίας.

δ) Έκταση 14.445 τ.μ. η οποία έχει παραχωρηθεί κατά χρήση στο Δήμο Π.Φαλήρου.

Στην περιοχή έχει ανακαλυφθεί το τμήμα από το Αρχαίο λιμάνι του Φαλήρου στο οικόπεδο της Ριζαρείου δίπλα στην παλαιά Λ.Ποσειδώνος, το οποίο πρέπει να επεκτείνεται και στις συνορεύουσες παραχωρούμενες περιοχές.

Η περίπτωση ΙΒ στερείται σαφούς ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας υπό την έννοια της ανακριβούς αποτύπωσης των παραχωρούμενων εκτάσεων : στο έκτο τμήμα εκτάσεως 118.200 τ.μ συμπεριλαμβάνεται το άλσος Φλοίσβου το οποίο παραχωρείται δύο φορές ( δηλαδή περιλαμβάνεται και στην ζώνη ΙΒ αλλά και στην ζώνη ΙΔ). .

Δυνάμει της προσβαλλομένης και της παρ 5, του άρθρο 16 παρ 5, ν. 4146/2013, όπως ισχύει , η Εταιρεία , μπορεί να αποκτήσει κυριότητα και στην παραλία Φλοίσβου-Έδεμ δηλ στο σύνολον της παράκτιας ζώνης του Δήμου Π.Φαλήρου με μια απλή απόφαση του Διοικητικού της Συμβουλίου, και ο Δήμος Π.Φαλήρου να απωλέσει την πρόσβαση του προς τη θάλασσα.

Οι επίδικες εκτάσεις μπορούν να ενταχθούν σε Στρατηγικές Επενδύσεις Δυνάμει του Άρθρου 24, ν 3894/2010, όπως ισχύει , μπορούν να καταρτίζονται «Ειδικά Σχέδια Χωρικής Ανάπτυξης Στρατηγικών Επενδύσεων» (ΕΣΧΑΣΕ) στα οποία εφαρμόζονται αναλόγως οι διατάξεις των άρθρων 11, 12, 13, 13Α παράγραφοι 2,14 και 14Α του ν. 3986/2011 (Α`152) όπως ισχύουν.

Εν προκειμένω μπορούν να κτιστούν με συντελεστή δόμησης 0,2 τουριστικά καταλύματα, συνεδριακά κέντρα, μαρίνες, κατοικίες εμπορικά καταστήματα, καζίνα, εστιατόρια, νυκτερινά κέντρα κ.α. μέχρι ελικοδρόμιο με αποτέλεσμα την σοβαρή περιβαλλοντική επιδείνωση. .

III.ΕΝΝΟΜΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ

Ως προς την προσβολή της άνω πράξεως έχουμε έννομο συμφέρον δεδομένου ότι είμαστε άπαντες κάτοικοι του Δήμου Π.Φαλήρου, στα όρια του οποίου εμπίπτουν οι παραπάνω εκτάσεις

Διακυβεύεται δε κατά τρόπο άμεσο εκ της παραχωρήσεως των επίδικων έκτασεων μέσω της προσβαλλομένης, η προστασία του φυσικού περιβάλλοντος, των οικοσυστημάτων των ακτών, των αλσών, του τοπίου και των αρχαιοτήτων, καθώς και η ποιότητα της ζωής μας, λόγω της άμεσα αναμρνόμενης εντατικής τουριστικής αξιοποίησης (υπέρμετρης δόμησης, φημολογούμενης κατασκευής μαρίνας) και της αποκοπής μας από τη θάλασσα . Συνεπώς νομίμως ασκούμε το συνταγματικό δικαίωμα μας στο περιβάλλον.

Διακυβεύεται ακόμη η ελεύθερη πρόσβαση μας και η απόλαυση των κοινοχρήστων πραγμάτων λόγω της παραχώρησης τους σε ιδιώτες.

Το έννομο συμφέρον καθενός είναι προσωπικό και άμεσο καθώς, υπό το δεδομένο νομικό καθεστώς, απειλείται η αξιοπρεπής μας διαβίωση που εγγυάται το Σύνταγμα (άρθρο 2, παρ1, βλ και ΣτΕ 1906/2014) λόγω της απώλειας των μοναδικών μεγάλων πράσινων και ελεύθερων χώρων του Δήμου μας , είναι δε και ενεστώς, καθώς επιτρέπεται η πώληση των προαναφερθέντων εκτάσεων, χωρίς να απαιτείται άλλη διοικητική πράξη.

IV.ΠΑΡΑΔΕΚΤΟ

Η προσβαλλόμενη είναι εκτελεστή διοικητική πράξη όπως έχει κριθεί από τις πρόσφατες αποφάσεις 1415 -16 /2013 του Δ΄ τμήματος του ΣτΕ, καθώς και την ΣτΕ ΟΛ 1903/2014.

Ακόμη η Ολομέλεια του ΣτΕ 1210/2007, 1211/2007 έχει κρίνει ως εκτελεστή διοικητική πράξη την πράξη του Υπουργικού Συμβουλίου με την οποία παρεχωρείτο η κυριότητα των Αλυκών Αναβύσσου στην ΕΤΑ Α.Ε.

Πέραν τούτου το ΣτΕ έχει κρίνει ότι (ΣτΕ 891-95/2008 Ολ., ΣτΕ 1176/2008 Ολ, ΣτΕ 1211/2010 Δ, ΣτΕ 1212/2010 Ολ ), ότι ακόμη και οι πράξεις της ΕΤΑ Α.Ε. και του ΟΛΠ Α.Ε. που είναι ΝΠΙΔ και αφορούν την διαχείριση ειδικώς των κοινοχρήστων ακινήτων ( την παραχώρηση ιδιαιτέρων δικαιωµάτων επί αιγιαλού ή λιμένων) εκδίδονται κατ’ ενάσκηση δηµοσίας εξουσίας και, ως εκ τούτου, αποτελούν εκτελεστές διοικητικές πράξεις, έστω και αν η εν λόγω δράση αποτελεί µέρος της επιχειρηµατικής δραστηριότητος της εταιρείας και αποβλέπει και στην επίτευξη κέρδους.

V.ΛΟΓΟΙ ΑΚΥΡΩΣΕΩΣ

Τα άλση Φλοίσβου και Αγ, Γεωργίου (τεχνητές δασικές φυτείες) καθώς και ο αιγιαλός και η παραλία υπάγονται ως κοινόχρηστα στη δημόσια περιουσία του κράτους – δημόσια κτήση (domain public), η οποία είναι αναπαλλοτρίωτη.

1.α. Τα άλση Φλοίσβου και Αγ, Γεωργίου (τεχνητές δασικές φυτείες) συνιστούν δημόσια κοινόχρηστα πράγματα.

Στην υπό κρίση περίπτωση μεταβιβάζεται η κυριότητα έκτασεων που κατά τμήμα της είναι τεχνητή δασική φυτεία , κατά τους ορισμούς του Συντάγματος και του εκτελεστικού νόμου αυτού ν. 998/1979, καθώς έχει δασική μορφή και ανήκει μέχρι σήμερα κατά κυριότητα στον ΕΟΤ, ο οποίος είναι Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου.

Ειδικότερα σύμφωνα με την ΑΚ 967 ως πράγματα κοινής χρήσης αναφέρονται “ιδία τα ελευθέρως και αενάως ρέοντα ύδατα, οι οδοί και οι πλατείες, ο αιγιαλός, οι λιμένες και οι όρμοι, οι όχθες πλευσίμων ποταμών, οι μεγάλες λίμνες και οι όχθες τους”. Η χρήση, όμως, του επιρρήματος “ιδία” προσδίδει στην παραπάνω απαρίθμηση των κοινόχρηστων πραγμάτων ενδεικτικό χαρακτήρα ( βλ. Α.Γεωργιάδη, “Εμπράγματο Δίκαιο”, 1991, σελ 123· Πρ. Δαγτόγλου “Γενικό Διοικητικό Δίκαιο”, γ΄ έκδοση 1992 ,σελ 632 ,παρ 1186· Ι. Καράκωστα , “Περιβάλλον και Αστικό Δίκαιο” 1986, σελ 28, Σ. Παππά σε “Α.Κ. Γεωργιάδη- Σταθόπουλου” άρθρο 967) με αποτέλεσμα και άλλα πράγματα να μπορούν να θεωρηθούν κοινόχρηστα.

Στην επιστήμη επικρατεί η κατάταξη των κοινόχρηστων πραγμάτων σε τέσσερις κατηγορίες: τα δημόσια ύδατα, τους αιγιαλούς και όχθες, τις δημόσιες οδούς, τους δημόσιους κήπους, άλση και δάση (βλ Πρ.Δαγτόγλου “Γενικό Διοικητικό Δίκαιο”, γ έκδοση 1992, σελ 632 και Ι. Καράκωστα, “Περιβάλλον και Αστικό Δίκαιο” 1986, σελ 28).

Παρεμφερής απαρίθμηση συναντάται στη διάταξη του άρθρου 3 παρ. 2 του ν.δ. 8/1973 “Περί Γενικού Οικοδομικού Κανονισμού” (ΦΕΚ 24), που ορίζει τις κοινόχρηστες εκτάσεις μίας πόλης, οι οποίες είναι: “αι οδοί, …αι πλατείαι και και τα άλση ή κήποι …”.

Τα δημόσια, όμως, δάση και οι δημόσιες δασικές εκτάσεις (επομένω; και οι τεχνητές δασικές φυτείες) υπάγονται στην έννοια των κοινοχρήστων πραγμάτων (ΑΚ 967) καθώς δεν θεωρούνται ότι ανήκουν στην ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου (βλ. Πρ.Δαγτόγλου “Γενικό Διοικητικό Δίκαιο” 1992, σελ 636, παρ. 1200), αλλά λόγω της ιδιότητας τους ως κατεξοχήν συλλογικών και κοινωνικών αγαθών συνιστούν “εθνικό κεφάλαιο” (βλ. και άρθρο 2 παρ. 1 ν. 998/79) και εξυπηρετούν την κοινή χρήση (βλ και ΤριμΔιοικΠρωτ. Χαλκίδας 169/86, ΕΔΚΑ 1987, σελ 44 επ., σύμφωνα με την οποία “η κοινή χρήση δημόσιου πράγματος όπως το δάσος, συνιστά το δημόσιο δικαίωμα του ιδιώτη” ).

Για τους ίδιους λόγους και τα Άλση Φλοίσβου και Αγ Γεωργίου (τεχνητές δασικές φυτείες) συνιστούν δημόσια κοινόχρηστα πράγματα

Σύμφωνα με την ΣτΕ 3859/2009, οι τεχνητές δασικές φυτείες απολαμβάνουν συνταγματικής προστασίας παρόλο που στο νόμο ν 3208/2003 δεν υπάρχει ρητή αναφορά γι αυτές, όπως υπήρχε αρχικά στο ν 998/79.«Σύμφωνα με τις προαναφερόμενες διατάξεις του ν. 3208/2003 (άρθρο 11), της προστασίας των διατάξεων της δασικής νομοθεσίας εξαιρούνται εκείνες μόνο οι δασικές φυτείες που δημιουργούνται επί ιδιωτικών γεωργικών εκτάσεων, με σκοπό την υλοτομία, τη διακίνηση και εμπορία δασικών προϊόντων (βλ. Π.Ε. 131/2007 και εισηγ. Έκθεση του

ν. 3208/2003, σελ. 10), όπου διευκρινίζεται ότι πρόκειται για λευκώνες χριστουγεννιάτικα δένδρα και δασικές φυτείες του Κανονισμού 1280 ΕΟΚ που δημιουργήθηκαν ή δημιουργούνται επί γεωργικών εκτάσεων από τους ιδιοκτήτες τους………..διότι τα δάση και οι δασικές εκτάσεις της Χώρας, είτε ανήκουν στο Δημόσιο είτε σε ιδιώτες ή νομικά πρόσωπα δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου, υπάγονται ως φυσικά αγαθά υπό ίδιον προστατευτικό καθεστώς, προς το σκοπό της διατήρησης της κατά τον προορισμό τους χρήση τους και της διαφύλαξης της φυσικής και βιολογικής ισορροπίας που προκύπτει από την ύπαρξή τους. Αυτή η προστασία αφορά τις εκτάσεις που πράγματι καλύπτονται από δασική βλάστηση είτε αυτή δημιουργήθηκε με φυσικά είτε με τεχνικά μέσα (βλ. ΣτΕ 89/1981,2568/1981, 2087/2004, 321/2005)».

Ο πρόσφατος νόμος 4280/2014,τροποποιώντας το άρθρο 3 του 998/79 ,το οποίο καθορίζει ποιες κατηγορίες δασικών εδαφών προστατεύονται και ποιες όχι προβλέπει μεταξύ άλλων ότι:

«4. Στις διατάξεις του παρόντος νόμου υπάγονται και τα εντός των πόλεων και των οικιστικών περιοχών πάρκα και άλση, το περιαστικό πράσινο, οι κηρυγμένες δασωτέες ή αναδασωτέες εκτάσεις.

Στις διατάξεις του παρόντος νόμου πλην των πε ριπτώσεων των άρθρων 17, 22, 63, 64 και 65 του παρό ντος νόμου υπάγονται και οι εκτάσεις των επόμενων περιπτώσεων α` και β` του παρόντος, που δεν έχουν αναγνωριστεί ως ιδιωτικές με έναν από τους τρόπους του άρθρου 10 του ν. 3208/2003:
α) Οι χορτολιβαδικές εκτάσεις που βρίσκονται επί ημιορεινών, ορεινών και ανώμαλων εδαφών και συγκροτούν φυσικά οικοσυστήματα αποτελούμενα από φρυγανική, ποώδη ή άλλη αυτοφυή βλάστηση ή από δασική μεν βλάστηση που δεν συνιστά δασοβιοκοινότητα.

β) Οι βραχώδεις ή πετρώδεις εκτάσεις των ημιορεινών, ορεινών και ανώμαλων εδαφών

6. Δεν υπάγονται οπωσδήποτε στις διατάξεις του παρόντος νόμου:
α) Οι ανέκαθεν γεωργικώς καλλιεργούμενες εκτάσεις.

β) Οι εκτάσεις που έχουν τη μορφή της περίπτωσης α` της παραγράφου 5 του παρόντος, που στη λήψη Α/Φ έτους 1945 ή, εφόσον αυτές δεν είναι ευκρινείς, του 1960, εμφάνιζαν αγροτική μορφή.

γ) Οι τεχνητές δασικές φυτείες που δημιουργούνται από τους ιδιοκτήτες τους, ως και οι από αυτούς φυτεύσεις δένδρων, επί εκτάσεων που έχουν τη μορφή των ανωτέρω περιπτώσεων α` και β` της παραγράφου 5 ή των περιπτώσεων α` και β` της παρούσας παραγράφου 6, είτε σε εφαρμογή εθνικών ή κοινοτικών προγραμμάτων είτε όχι, με σκοπό την παραγωγή και εμπορία δασικών προϊόντων ή την αναβάθμιση της αισθητικής του τοπίου».

Τα Άλση Φλοίσβου και Αγ. Γεωργίου δεν εμπίπτουν σε καμμία από τις εξαιρούμενες κατηγορίες, αντίθετα εμπίπτουν στις προστατευόμενες τεχνητές δασικές φυτείες και στο περιαστικό πράσινο.

Η διαφύλαξη και βελτίωση των δημοσίων δασών και των δημοσίων δασικών εκτάσεων αλλά και των τεχνητών δασικών φυτειών αναμφισβήτητα συμβάλλει στη διατήρηση της οικολογικής ισορροπίας αλλά και στην αναβάθμιση της ποιότητας ζωής. Σύμφυτη με την έννοια της κοινοχρησίας είναι και η ύπαρξη του δικαιώματος χρήσης, απόλαυσης και ωφέλειας του φύσει κοινόχρηστου δημόσιου δάσους ή δασικής έκτασης . Η τριπλή διάσταση που συνίσταται στη χρήση, απόλαυση και ωφέλεια του κοινόχρηστου δάσους ή της δασικής έκτασης, είναι απαραίτητη και έχει την εξής σημασία: Στην έννοια της κοινοχρησίας εμπεριέχεται τόσο η ελεύθερη χρήση όσο και η απόλαυση του κοινόχρηστου δάσους ή δασικής έκτασης. Μάλιστα η απόλαυση του κοινόχρηστου δάσους ή δασικής έκτασης δε περιορίζεται μόνο σε εκείνην, που συνδέεται με την αναψυχή, αλλά εμπεριέχει και την κοινή ωφέλεια που πηγάζει από την κοινή χρήση. Η έννοια, επομένως, της κοινής ωφέλειας συναρτάται άμεσα με την κοινοχρησία η οποία δεν μπορεί να θεωρηθεί αποψιλωμένη από το στοιχείο της κοινής ωφέλειας, το οποίο στην περίπτωση του τεχνητής δασικής φυτείας συνίσταται στο όφελος, που προκύπτει για το κοινωνικό σύνολο από τη διατήρηση και την επαύξηση του δασικού περιβάλλοντος, το οποίο και επιτελεί ποκίλες λειτουργίες ως άθροισμα επιμέρους οικοσυστημάτων, συμβάλλει δε και ευνοεί τη ανάπτυξη της προσωπικότητας του ατόμου και την αναβάθμιση της ποιότητα ζωής του (βλ. Ευπραξία-Αίθρα Μαριά, Η Νομική Προστασία των Δασών 1998, σελ 253-255).

1.β. Τα κοινόχρηστα είναι αναπαλλοτρίωτα, αμεταβίβαστα και εκτός συναλλαγής

Δημόσια πράγματα όπως είναι γνωστό, είναι όλα τα ακίνητα ή τα ενσώματα ή ασώματα κινητά πράγματα, που είναι προορισμένα στην εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος (σχετικά και σε Π. Δαγτόγλου “Γενικό Διοικητικό Δίκαιο”, Αθήνα 1978, τ.Β, σελ 150). Τα δημόσια πράγματα, διακρινόμενα σε πράγματα “κοινά τοις πάσι” (θάλασσα, ατμοσφαιρικός αέρας), κοινόχρηστα πράγματα, τιθέμενα στην άμεση διάθεση του κοινού εν γένει για χρήση σύμφωνη με τον προορισμό τους και ιδιόχρηστα πράγματα, δηλαδή πράγματα προορισμένα στην εξυπηρέτηση ειδικών δημοσίων σκοπών, τα οποία δεν διατίθενται στην ελεύθερη χρήση του κοινού.

Τα δημόσια πράγματα εντάσσονται κατ’ αρχήν στη δημόσια κυριότητα συνιστώντας τη δημόσια περιουσία του κράτους ( σε αντίθεση με την ιδιωτική περιουσία αυτού, τον fiscus), καθώς στην περίπτωση αυτή προκρίνεται ή άμεση εξυπηρέτηση δι’ αυτών δημοσίων σκοπών (χρήσης από το κοινό ή κάλυψης κοινωνικών και διοικητικών αναγκών) και όχι κυρίως η δια των εσόδων τους ενίσχυση των δημοσίων οικονομικών. Κατ’ αυτήν την έννοια, τα δημόσια πράγματα είναι βασικά αναπαλλοτρίωτα, αμεταβίβαστα και εκτός συναλλαγής κατά τη διάταξη άρθρου 966 Α.Κ.

Υποστηρίζεται δε ισχυρά στη θεωρία ότι τα δημόσια πράγματα είναι απολύτως ανεπίδεκτα ιδιωτικής κυριότητας και αναπαλλοτρίωτα, δηλ. πράγματα εκτός συναλλαγής.

Ότι ” Απαγορεύεται η μεταβίβαση πράγματος εκτός συναλλαγής. Κατά συνέπεια, σχετική δικαιοπραξία μεταβιβάσεως είναι κατά την ΑΚ 174, από την αρχή άκυρη (ΣτΕ 2286/1965)” (βλ. Γεωργιάδη-Σταθόπουλου, Α.Κ., “Εμπράγματο Δίκαιο”, άρθρα 945 επ. Σ. Παππάς, σελ 93 επ., 102-104 και συμπέρασμα σελ 104).

Η άποψη ότι η δημόσια περιουσία του κράτους είναι αναπαλλοτρίωτη και αμεταβίβαστη είναι πάγια και στην παραδοσιακή θεωρία του διοικητικού δικαίου ( βλ. σε Μ.Στασινόπουλου “Αναγκαστική απαλλοτρίωσις επί κοινοχρήστων και δημοσίων πραγμάτων υπαγόμενων εις τα άρθρα 966-971 ΑΚ” σε ΕΔΔΔ 14/1970 σελ. 225 επ, Berthelemy ” Διοικητικόν Δίκαιον”, 1933 τμήμα 3ο , “Η Δημόσια κτήσις “, Fritz Fleiner ” Διοικητικόν Δίκαιον 1932 , σελ. 323 επ. , κ.α.

Η ιδιαίτερη προστασία της δημόσιας περιουσίας, το βασικό αναπαλλοτρίωτο αυτής και η υπό συγκεκριμένους όρους κατ’ εξαίρεση δυνατότητα εκποίησης στοιχείων αυτής πρέπει να θεωρηθεί ότι προκύπτει ερμηνευτικά από το συνδυασμό των ακόλουθων συνταγματικών ρυθμίσεων και αρχών:

α) Από την αρχή της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας κατά τη διάταξη του άρθρου 5 παρ. 1 Σ., αφού η αφαίρεση δημοσίου πράγματος από τη δημόσια περιουσία και η μεταβίβαση και παραχώρηση αυτού σε ιδιώτες, σε συνδυασμό και με τον τρόπο διαχείρισης αυτού από τον ιδιωτικό κύριο, είναι εξαιρετικά πιθανό να οδηγήσει στην άρση της δημοσίας χρήσεως και της ελεύθερης πρόσβασης των πολιτών σε αυτό και απόλαυσης του (πράγμα εξαιρετικά προφανές στην περίπτωση ιδίως των κοινοχρήστων πραγμάτων) και στη ματαίωση της εξυπηρέτησης των δημοσίων σκοπών, ιδίως μάλιστα όταν αυτοί προσανατολίζονται στην κάλυψη κοινωνικών αναγκών, ιδιαίτερα ουσιωδών για την ανάπτυξη της προσωπικότητας κάθε πολίτη (π.χ. προστασία περιβάλλοντος).

β) Από την πρόσφατα εισαχθείσα ρητώς αρχή του κοινωνικού κράτους κατά το άρθρο 25 παρ. 1 εδ α΄ Συντ. 1975/1985/2001 (“αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου”). Η διάταξη αυτή πρέπει να θεωρηθεί ως θέτουσα ένα εγγενές όριο στην άσκηση των ιδιοκτησιακών και επιχειρηματικών δικαιωμάτων, κατά τρόπο ώστε η άσκηση αυτών να μην οδηγεί στη ματαίωση των δημοσίων σκοπών και ιδίως εκείνων που τίθενται υπέρ του κοινωνικού συνόλου και της κοινωνικής και συλλογικής απόλαυσης ορισμένων δημοσίων αγαθών και το οικονομικό σύστημα της ελεύθερης αγοράς να μην αίρει την αρχή της κοινωνικής προστασίας.

γ) Από την συνταγματικά κατοχυρωμένη προστασία του φυσικού περιβάλλοντος κατά το άρθρο 24 παρ. 1 εδ. α’, β’ και γ’ Σ, κατά την οποία οι αιγιαλοί και οι παραλίες τα δημόσια δάση και δασικές εκτάσεις οι υγρότοποι και οι περιοχές αποκατάστασης φυσικού τοπίου αττικής χλωρίδας και πανίδας προστατεύονται κατά τον προορισμό τους και την λειτουργία τους και εντάσσονται ουσιαστικά στην προστασία της κοινοχρησίας και της κοινής απόλαυσης από όλους τους πολίτες.

δ) Εν τέλει, όμως, και από την ίδια την αρχή της λαϊκής κυριαρχίας ως βάσης του δημοκρατικού πολιτεύματος (άρθρο 1 παρ. 2 Σ.). δεδομένου ότι, όπως βάσιμα υποστηρίζεται, η συγκρότηση της δημόσιας περιουσίας ως ουσιώδους προϋπόθεσης για την εξυπηρέτηση δημοσίων σκοπών και προορισμών δεν εκκινεί από το δικαίωμα στην ιδιοκτησία (άρθρο 17 Σ.) αλλά από την ίδια την έννοια της (εσωτερικής) κρατικής κυριαρχίας και της ασκήσεως αυτής .

Επιπλέον δε η λειτουργία της αρχής του κοινωνικού κράτους και η προστασία των κοινωνικών δικαιωμάτων (όπως και το συνταγματικό δικαίωμα στο περιβάλλον) αποτελούν ουσιώδη προϋπόθεση της ενεργού πολιτικής συμμετοχής (σχετικά και σε Αρ. Μάνεση “Ατομικές Ελευθερίες”, Θεσσαλονίκη 1982).

Στην υπό κρίση υπόθεση τίθεται ζήτημα ιδιωτικοποιήσεως κοινοχρήστων πραγμάτων (ιδίως των τεχνητών δασικών φυτειών και του περιαστικού πρασίνου αλλά και της παραλίας και αιγιαλού) και μεταβίβασης στην Παράκτιο Μέτωπο Α.Ε. και περαιτέρω σε ιδιώτες τμημάτων της δημοσίας κτήσεως υπό την έννοια της άμεσης κτήσεως κυριότητας από την εταιρεία Παράκτιο Αττικό Μέτωπο Α.Ε. με σκοπό βάσει του άρθρου 16 παρ. 2 και 3 του ν. 4146/2013 τη μεταβίβαση της κυριότητας της δημόσιας σε ιδιώτη με ταυτόχρονη άρση του δημόσιου προορισμού του.

Επομένως η προσβαλλομένη πράξη, καθώς και οι διατάξεις εξουσιοδοτικού νόμου άρθρου 16 παρ. 2 και 3 του ν. 4146/2013 αντιτίθενται σαφώς στη συνταγματική προστασία και το βασικά αναπαλλοτρίωτο των δημόσιων κοινόχρηστων πραγμάτων, η οποία επιτάσσεται από τον συνδυασμό των διατάξεων 5 παρ. 1, 24 παρ.1 και 25 , παρ1, εδ α΄του Συντάγματος, αλλά και από την ίδια την αρχή της λαϊκής κυριαρχίας (πρβλ. και σχετική γνωμοδότηση του επίτιμου Αντιπρόεδρου του ΣτΕ Μιχαήλ Δεκλερή, με τίτλο “Η ιδιωτικοποίηση της Δημόσιας Κτήσεως”).

Η ιδιωτική κτήση του κράτους και, πολύ περισσότερο, η αμιγής ιδιωτική κτήση καθώς και η διοίκηση, διαχείριση και εκμετάλλευση από το κράτος ως fiscus ή από ιδιώτες δεν είναι επιτρεπτή ως προς εκτάσεις σχηματισθείσες από ανθρωπογενείς προσχώσεις σύμφωνα με την συνταγματική προστασία των κοινοχρήστων, ως αυτή προαναφέρθηκε, αλλά και ειδικότερα της συνταγματικής προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος κατά το άρθρο 24 παρ.1 Συντάγματος και της αρχής της βιωσίμου αναπτύξεως . Όμως, η παραχωρούμενη έκταση (ή εκτάσεις) περιλαμβάνει σαφώς τοιουτρόπως σχηματισθείσες εκτάσεις.

Σύμφωνα και με την προσκομισθησόμενη από 23 δεκεμβρίου 2007 γνωμάτευση του Προέδρου του Επιμελητηρίου Περιβάλλοντος κ. Μ.Δεκλερή , ο Φαληρικός όρμος περιλαμβάνει σε όλο του ουσιαστικά το μήκος παραθαλάσσιες εκτάσεις, οι οποίες διαμορφώθηκαν μακροχρονίως από ανθρωπογενείς προσχώσεις και από την πραγματοποίηση τεχνικών έργων. Οι εκτάσεις αυτές αποτελούν δημόσια πράγματα και μάλιστα κοινόχρηστα και δεν είναι επιτρεπτή , σύμφωνα με την συνταγματική προστασία των κοινοχρήστων κατά το πλέγμα των διατάξεων του άρθρου 5 παρ. 1 , 25 παρ.1 , 24 παρ.1 Συντάγματος σε σύνδεση και με την αρχή της λαϊκής κυριαρχίας ( 1 παρ. 2 Συντάγματος ) η υπαγωγή τους στην ιδιωτική περιουσία του κράτους και πολύ περισσότερο στην κτήση των ιδιωτών .

Όπως αναφέρει ειδικότερα η παραπάνω γνωμάτευση κατά τρόπο εμπεριστατωμένο, το πρόβλημα της βιωσίμου αναπτύξεως και διαχειρίσεως του Φαληρικού Όρμου, που αποτελεί βασικό θαλάσσιο πνεύμονα του λεκανοπεδίου της Αττικής, έχει επιδεινωθεί επί δεκαετίες σοβαρά λόγω της εντατικής και αντιπεριβαλλοντικής επιχειρηματικής αναπτύξεως ή και ιδιωτικών και δημοσίων έργων υποτιθέμενα κοινωφελών όπως τα περίφημα «ολυμπιακά έργα» στην ευρυτερη περιοχή με αποτέλεσμα την σοβαρή περιβαλλοντική επιδείνωση στην παραθαλάσσια περιοχή πέριξ του Φαληρικού Όρμου. Ειδικότερες αρχές της βιωσίμου αναπτύξεως , όπως η προφύλαξη, η πρόληψη, η ανάκτηση και η αποκατάσταση του περιβάλλοντος , έχουν τρωθεί σημαντικά μέσω της κατασκευής ιδίως των «ολυμπιακών έργων», κατασκευασθέντων βάσει του ν. 2730/1999 , αλλά και της διαρκούς άναρχης και εντατικής επιχειρηματικής ανάπτυξης στην όλη περιοχή του Φαληρικού Όρμου. Ως αποτέλεσμα αυτών των ανθρωπίνων παρεμβάσεων, τόσο στην περιοχή του Μοσχάτου όσο και σε όλη την περιοχή του Φαληρικού Όρμου, εναποτέθηκαν αναμφισβήτητα σε μεγάλο βάθος του όρμου και μήκος της περιοχής οικοδομικά απορρίμματα και ξένες προς το παραθαλάσσιο και θαλάσσιο περιβάλλον ουσίες κατά τρόπο εχθρικό προς τα ευαίσθητα οικοσυστήματα της περιοχής με αποτέλεσμα την προώθηση της ακτογραμμής σε μεγάλο βάθος εντός του θαλασσίου όρμου. Στην θέση δηλαδή μεγάλης παραθαλάσσιας έκτασης από παραλία και αιγιαλό αλλά και μεγάλης υδάτινης έκτασης σχηματίσθηκε μια στερεά έκταση από ανθρωπογενή πρόσχωση, η οποία ολοκληρώνεται προς την θάλασσα με προκυμαία από οπλισμένο σκυρόδεμα χωρίς να έχουν ληφθεί μέτρα αποκαταστάσεως και ανακτήσεως των βλαβέντων οικοσυστημάτων. Κατά την παραπάνω Γνωμοδότηση, η στερεά έκταση, η οποία έχει τεχνητώς σχηματισθεί , δεν είναι δυνατόν να υπόκειται στην ιδιωτική περιουσία και κτήση του Δημοσίου, όπως αυτή που αντιστοιχεί στην εταιρεία «Παράκτιο Αττικό Μέτωπο Α.Ε.». ούτε στην απολύτως ιδιωτική περιουσία (όπως θα συμβεί αναπόφευκτα με την περαιτέρω μεταβίβαση της έκτασης σε ιδιώτες κατά τα οριζόμενα στον ν. 4146/2013), ούτε καν στην διοίκηση και διαχείριση από ιδιώτες, καθώς αυτό το ιδιοκτησιακό καθεστώς αλλά και οι εξ αυτού χρήσεις και μορφές διοίκησης της έκτασης θα λειτουργήσουν παρακωλύοντας την πρόσβαση των δημοτών των οικείων δήμων στην νέα παραλία και αιγιαλό και στην ίδια την θαλάσσια ζώνη. Συνεπώς, η διαφύλαξη της κοινοχρησίας του αιγιαλού και της παραλίας αλλά και της πρόσβασης στην ίδια την θάλασσα προϋποθέτει την διαφύλαξη της προηγουμένης χερσαίας έκτασης, η οποία σχηματίσθηκε επί χρόνια από αρνητικές για το φυσικό περιβάλλον ανθρωπογενείς προσχώσεις, τόσο υπό την έννοια της κοινοχρησίας όσο και υπό την έννοια της παραμονής της ως δημοσίου και κοινοχρήστου πράγματος εντός της δημοσίας περιουσίας του κράτους και της μη μεταφοράς της στην ιδιωτική περιουσία του κράτους και των ιδιωτών-επιχειρηματιών. Θα αποτελούσε δε αντιφατικό καια βάσιμο επιχείρημα η παραδοχή ότι η υπαγωγή της στην ιδιωτική κτήση εξακολουθεί να εγγυάται τον κοινόχρηστο χαρακτήρα της.

Πέραν δε της προστασίας αυτών των εκτάσεων ως δημοσίων πραγμάτων, η παραμονή τους στην δημόσια περιουσία του κράτους προϋποτίθεται και για την λήψη μέτρων αποκατάστασης και απάλειψης των αρνητικών επιπτώσεων στο φυσικό περιβάλλον και προάσπισης του συνταγματικού δικαιώματος στο περιβάλλον κατά το άρθρο 24 παρ.1 Συντάγματος. Η διαφορετική εκδοχή θα σήμαινε ένα συνεχώς βαίνον αρνητικά για το φυσικό περιβάλλον ισοζύγιο, αφού η έκταση που μεταβιβάζεται στην ιδιωτική κτήση , προερχόμενη από αρνητικές ανθρώπινες παρεμβάσεις, θα υπόκειται πλέον σε νέα και επιπρόσθετη περιβαλλοντική επιδείνωση. Μια τέτοια, όμως, εξέλιξη αντιβαίνει προδήλως στην παραπάνω συνταγματική πρόβλεψη

3.Τα ιδιόχρηστα πράγματα(κλειστό γυμναστήριο, μουσείο Αεροπορίας) ως ανήκοντα στην δημόσια περιουσία του κράτους είναι αναπαλλοτρίωτα, αμεταβίβαστα, ακατάσχετα και εκτός συναλλαγής, διέπεται δε η αφιέρωση τους σε δημόσιο σκοπό από την αρχή της αναλογικότητας. 25 παρ 1 εδ 4.

Σύμφωνα με την ΑΚ 966 «Πράγματα εκτός συναλλαγής είναι τα κοινά σε όλους , τα κοινόχρηστα και τα προορισμένα στην εξυπηρέτηση δημοσίων, δημοτικών, κοινοτικών ή θρησκευτικών σκοπών»

Τα πράγματα εκτός συναλλαγής διακρίνονται σε τέσσερις κατηγορίες (α) Τα κοινά σε όλους πράγματα είναι ο αέρας και η θάλασσα, (β) Τα κοινόχρηστα (γ) Τα πράγματα θρησκευτικών σκοπών είναι όσα είναι αφιερωμένα και κατάλληλα για την εξυπηρέτηση θρησκευτικών- λατρευτικών σκοπών. Τέλος, (δ) πράγματα ειδικής χρήσης (ιδιόχρηστα) είναι όσα είναι αφιερωμένα στην θεραπεία δημόσιου, δημοτικού ή κοινοτικού σκοπού από την φύση τους και κατά τρόπο μονιμότερο (Χρυσανθάκης « Η ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗ ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ » Περιοδικό ΔΙΚΗ 2007 ).

«Ερωτάται, αν κάθε πράγμα , που εξυπηρετεί σκοπό δημόσιας υπηρεσίας , ανήκει στη δημόσια κτήση , αν αρκεί δηλαδή για την έννοια του πράγματος κοινής χρήσης η αφιέρωση του στη λειτουργία μιας δημόσια υπηρεσίας…..

Κατά την ΑΚ 966 το κριτήριο βρίσκεται στη διατύπωση «προορισμένα εις εξυπηρέτησιν», όπως δε ερμηνεύθηκε (Στασινόπουλος ,ο. π., σ.50). α) Προϋποθέτει από τη φύση τους και όχι τυχαία να εξυπηρετούν δημόσιο σκοπό (π.χ. φρούρια, αεροδρόμια) ……(βλ Γεωργιάδη – Σταθόπουλου ‘Αστικός Κώδικας’, σελ 123-124).

Εξάλλου, σύμφωνα με τα λειτουργικό κριτήριο τα δημόσια πράγματα διακρίνονται σε τρεις κατηγορίες (ΝΣΚ 112/2006, Δαγτόγλου παρ 1206), δηλαδή: (ι) Τα μέσα παροχικής διοίκησης (π.χ. νοσοκομεία, σχολεία,γυμναστήρια, πανεπιστήμια μουσεία κ.λπ.), (ιι) Τα μέσα εσωτερικής και εξωτερικής ασφάλειας (στρατόπεδα, αεροδρόμια, πλοία κ.λπ.) και (ΙΙΙ) Τα μέσα στέγασης και λειτουργίας των δημόσιων υπηρεσιών (κτίρια, γήπεδα, εξοπλισμός κ.λπ.). (βλ. Πρ. Δαγτόγλου, Γενικό Διοικητικό Δίκαιο, εκδ. Αντ. N. Σάκκουλα, Αθήνα, 2004, σ. 777 επ., Δ. Κόρσου, Διοικητικό Δίκαιο, Γενικό Μέρος, εκδ. Αντ. N. Σάκκουλα, Αθήνα, 1992, σ. 423επ., Μ. Στασινόπουλου, Τα κοινόχρηστα και δημόσια πράγματα κατά τον Αστικόν Κώδικα, Αθήναι, 1950, σ. 37 επ. και Χ. Χρυσανθάκη – Π.Πανταζόπουλου, Εισηγήσεις διοικητικού δικαίου, όπ.π., σ. 178. Επίσης πρβλ.Μ. Βροντάκη, Το ζήτημα της συνταγματικής προστασίας της ιδιοκτησίας τωνδημοσίων νομικών προσώπων, Τιμητικός Τόμος ΣτΕ ΙΙ, εκδ. Αντ. N.Σάκκουλα, Αθήνα, 1982, σ. 397 επ..)

Τα στοιχεία που συνθέτουν την έννοια του ιδιόχρηστου πράγματος είναι δύο, δηλαδή ο σκοπός που εξυπηρετεί και η καθιέρωση στη σχετική χρήση.

Δημόσιος σκοπός είναι ο εκείνος που έχει αναχθεί σε σκοπό της Πολιτείας, επιδιώκεται με τον μηχανισμό της δημόσιας υπηρεσίας και την χρήση των μέσων του δημόσιου δικαίου. Ο σκοπός αυτός μπορεί να επιδιώκεται από το Κράτος ή από ν.π.δ.δ. Καθιέρωση / Αφιέρωση στην κοινή χρήση σημαίνει υπαγωγή του πράγματος στις ανάγκες της δημόσιας υπηρεσίας (δικαστικά μέγαρα, εκπαιδευτήρια κ.λπ.). Έτσι στη δημόσια περιουσία του κράτους περιλαμβάνονται πράγματα, τα οποία συμβάλλουν άμεσα στην εκπλήρωση των δημόσιων σκοπών. Η αφιέρωση διέπεται από την αρχή της αναλογικότητας, 25 αρ. 1 εδ δ του Σ, υπό την έννοια ότι θα πρέπει να είναι πρόσφορη και αναγκαία για την εκπλήρωση του συγκεκριμένου δημόσιου σκοπού. Ο σκοπός αυτός πρέπει να είναι σαφώς προσδιορισμένος. Δηλαδή η γενική επίκληση του δημόσιου συμφέροντος δεν αρκεί. Η καθιέρωση γίνεται με νόμο (π.χ. το νόμο για τα σχέδια πόλεως), οπότε και η αποκαθιέρωση γίνεται πάλι με νόμο. Μπορεί όμως να γίνει και με διοικητική πράξη, οπότε η αποκαθιέρωση μπορεί να γίνει με νόμο ή διοικητική πράξη, ύστερα από τήρηση της προβλεπόμενης διαδικασίας. Με την αποκαθιέρωση η κυριότητα και η χρήση του πράγματος επιστρέφει ακώλυτη στο προηγούμενο της καθιέρωσης καθεστώς (Χρυσανθάκης ο.π.)

Συνεπώς σύμφωνα με τα παραπάνω το κλειστό Γυμναστήριο και το Μουσείο Αεροπορίας ανήκουν στα ιδιόχρηστα πράγματα και έτσι η μεταβίβαση της κυριότητας του στην Παράκτιο Μέτωπο Α.Ε. υποκρύπτει απαγορευμένη εμπράγματη διάθεση δημόσιας περιουσίας για διάφορους από την θεσμοθέτηση της εξυπηρετούντες ιδιωτικά συμφέροντα σκοπούς και είναι αντικείμενη στην αρχή της λαϊκής κυριαρχίας, , στην αρχή της αναλογικότητας όσον αφορά την αφιέρωση τους στην δημόσια χρήση.

Ειδικά όσον αφορά την αρχή της αναλογικότητας η οποία έχει τριμερή έκφανση, δηλαδή την αναγκαιότητα, την καταλληλότητα και την ορθολογικότητα του μέτρου, εδώ είναι φανερό ότι υπάρχει κατάφωρη παραβίαση της.

Συγκεκριμένα η μεταβίβαση του κλειστού Γυμναστηρίου και του Μουσείου Αεροπορίας σημαντικών ως αυτα είχε οριστεί να εξυπηρετούν το δημόσιο συμφέρον, δεν υπηρετεί καμία αναγκαιότητα, αφού η ιδιωτική αξιοποίηση της έκτασης προκειμένου αυτή να δομηθεί, δεν δύναται να προσφέρει καμία αναλογική αξιοποίηση εν σχέση με τον προορισμό του ιδιόχρηστου αυτού κτιρίου.

Η ιδιαίτερη προστασία της ιδιοχρήστων πραγμάτων, το βασικά αναπαλλοτρίωτο και ακατάσχετο, πρέπει να θεωρηθεί ότι προκύπτει ερμηνευτικά από το συνδυασμό των ακόλουθων συνταγματικών ρυθμίσεων και αρχών.

α) Από την αρχή της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας κατά τη διάταξη του άρθρου 5 παρ.1 Σ.

β) Από την εισαχθείσα ρητώς με την αναθεώρηση 2001 αρχή του κοινωνικού κράτους κατά το άρθρο 25 παρ,1 εδ. α΄ Σ. 1975/1985/2001 («αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου»).

γ) Η αφιέρωση των ιδιοχρήστων διέπεται από την αρχή της αναλογικότητας, άρθρο 25 αρ. 1εδ δ Σ.

δ) εν τέλει ,όμως, και από την ίδια την αρχή της λαϊκής κυριαρχίας ως βάσης του δημοκρατικού πολιτεύματος (άρθρο 1 παρ. 2 Σ.).

Συνεπώς η προσβαλλόμενη είναι και ως προς τούτο παράνομη ως αντισυνταγματική και πρέπει να ακυρωθεί

Η προσβαλλομένη πράξη και οι εξουσιοδοτικοί αυτής νόμοι παραβιάζουν το συνταγματικό δικαίωμά μας στο φυσικό περιβάλλον

( άρθρο 24 παρ. 1Σ).

Η προοπτική παραχώρησης σε τρίτους περιουσιακών δικαιωμάτων από το Παράκτιο Μέτωπο Π.Φαλήρου με σκοπό την εντατική οικονομική και επιχειρηματική εκμετάλλευση θα προκαλέσει την σημαντική επιδείνωση περιβαλλοντικών συνθηκών στην ευρύτερη περιοχή της Αθήνας και θα αποδυναμωθεί το ήδη υφιστάμενο περιβαλλοντικό κεκτημένο, κατά τα ανωτέρω εκτιθέμενα και ιδίως μέσα από την διακινδύνειυση των τεχνητών δασικών φυτειών, της παραλίας και αιγιαλού, των σχετικών με τις παραθαλάσσιες εκτάσεις οικοσυστημάτων κλπ. .

5.Παραβίαση ουσιώδους τύπου διοικητικής πράξης

Την προσβαλλόμενη δεν υπογράφει ο Υπουργός Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής παρόλο που με αυτήν παραχωρούνται ευαίσθητα οικοσυστήματα τα οποία χρήζουν περιβαλλοντικής προστασίας.

Η προσβαλλόμενη πράξη στερείται της κατά τον νόμο και το Σύνταγμα σαφούς, ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, καθώς ανακριβώς περιγράφονται και χαρακτηρίζονται οι μεταβιβαζόμενες εκτάσεις και ιδίως το ανήκον σε αυτές άλσος Φλοίσβου φαίνεται παραχωρούμενο δύο φορές τόσο κατά την έκταση ΙΒ όσο και κατά την έκταση ΙΔ.

Επειδή η παρούσα είναι παραδεκτή, νόμιμη και βάσιμη, ασκείται δε εμπρόθεσμα και με πρόδηλο και σαφές έννομο συμφέρον

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

και για όσους τυχόν νομίμως θα προσθέσουμε

ΖΗΤΟΥΜΕ

ΜΕ ΡΗΤΗ ΕΠΙΦΥΛΑΞΗ ΠΑΝΤΟΣ ΝΟΜΙΜΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ΜΑΣ

– Να γίνει δεκτή η παρούσα αίτηση μας καθ’όλα τα αιτήματα αυτής..

– Να ακυρωθεί η προσβαλλόμενη πράξη , δηλαδή η υπουργική απόφαση 143/ 43399/ 4-9-2014 Υπουργών Οικονομικών, Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας και Τουρισμού (ΦΕΚ 2424/ Β’/ 11-9-2014) , κατά το τμήμα αυτής που αφορά τις ως άνω επίδικες ζώνες ΙΒ και ΙΔ, καθώς και κάθε άλλη συναφής πράξη ή παράλειψη της Διοίκησης, προγενέστερη ή μεταγενέστερη.

– Να καταδικαστεί το Δημόσιο στην γενική δικαστική μας δαπάνη.

Αντίκλητο και πληρεξούσιο δικηγόρο ορίζουμε τον δικηγόρο Αθηνών Δημήτριο Μπελαντή του Γρηγορίου (ΑΜ ΔΣΑ 13652), κάτοικο Αθηνών, οδός Λασκάρεως αρ. 40, Αθήνα 11472, τηλ. 210-3627464, 210-3675645, 6938-426850.

Αθήνα 10-11-2014

Ο πληρεξούσιος δικηγόρος

Διαβάστε Επίσης

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται.