Ντοκουμέντο του 1900: Oι σπηλιές της Νεράιδας – Από την Πικροδάφνη στον Άγιο Κοσμά




(του Δημήτρη Κακίτση)

Ίσως η πιο παλιά και σπάνια φώτο της περιοχής μας περίπου γύρω στα 1900 ένα ερημικό τοπίο.
Από την κοίτη του ρέματος της Πικροδάφνης βλέπουμε αριστερά την εσοχή που πολύ αργότερα θα γίνουν τα λουτρά της Πικροδάφνης, αμέσως μετά φαίνονται οι σπηλιές της Νεράιδας γνωστές και σαν Σουνιάκι από όπου πήρε και το όνομα του το κέντρο Νεράιδα. Βλέπουμε και όλη την ακτογραμμή από Καλαμάκι Άλιμο και Άγιο Κοσμά.
Όταν τραβήξει κανείς λίγο πρωί εις το Παλαιό Φάληρο πέρα από το μέρος που φθάνει το τραμ. Μετά από το ρέμα της Πικροδάφνης και την ανηφόρα με τους γκρεμούς, και θελήσει σ΄ ένα μέρος να κατεβεί στο βραχώδες από κειμηλιά περιγιάλι και να συνεχίσει έτσι το δρόμο του. Είναι η σπηλιά της Νεραΐδας θα δει κάποιο μισόγυμνο, μισό-άγριο και μισό-ήμερο άνθρωπο, ένα ψαρά που ψαρεύει καθισμένος στο απόβραχο με το μακρύ καλάμι να του δίνη να εννοήσει με σχήματα και φωνές ότι δεν πρέπει να προχωρήσει γιατί ο τόπος είναι απαγορευμένος. Ο διαβάτης ερωτά.
– Μα για ποιο λόγο να μην προχωρήσω.
– Να γυρίσετε κύριε γιατί λίγο πιο πίσω είναι μια σπηλιά που τη χτυπά το κύμα και …..
– Και πώς είναι μια σπηλιά.
Ο ψαράς λαμβάνει ύφος μυστηριώδες.
– Είναι μια σπηλιά και μέσα κοιμούνται οι δύο μου κόρες.
Τελείωσες. Γυρίζεις πίσω τρωγώμενος από μια μεγάλη περιέργεια και μεγαλύτερη έκπληξη. Είναι στα καλά του αυτός ο άνθρωπος. Και όμως φαίνεται πως λέγει αλήθεια. Δέκα βήματα από εδώ κοιμούνται στα χείλη του κύματος δύο κορίτσια ωραιότατα.
Και ενώ κάνει μεταβολή ο διαβάτης γυρίζει άθελα το μυαλό του 3 χιλιάδες χρόνια πίσω και φαντάζεται ενάλιους θεούς και τρίτωνες και νεράιδες ενώ απέναντί του ο πολιτισμός με όλη τη μεγαλοπρέπεια του αγωνίζεται να τον συγχρονίσει σε μια πραγματικότητα.
Και ερωτώ. Τι να συμβαίνει άραγε με αυτό το γέρο ψαρά και τα δύο κορίτσια του».
Με τον ρομαντικό αυτό τρόπο ο αρθρογράφος εκφράζει μια νοσταλγία και δυσφορία για την υπέροχη φύση του Π. Φαλήρου που χανόταν από τα σταθερά βήματα της ανάπτυξης. Καλός ο εκσυγχρονισμός αλλά και η φύση που χάθηκε ήταν μια μαγεία. (Ακρόπ. Ιούλιος 1912).
Πηγή – Διαδίκτυο
Έρευνα-Κείμενα-Χρονολόγηση-Τεκμηρίωση περιοχής και κτιρίων: Δημήτρης Κακίτσης. Μια φωτογραφία από την συλλογή – © Π.Φ.Κ. ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ Δ.Κ

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=843314725832524&set=a.577893305708002.1073741851.100004620130112&type=3&theater

Διαβάστε Επίσης

Ένα Σχόλιο στο “Ντοκουμέντο του 1900: Oι σπηλιές της Νεράιδας – Από την Πικροδάφνη στον Άγιο Κοσμά

  • 05/08/2017 at 10:12 πμ
    Permalink

    Καλημέρα κ. Κακιτση, μπράβο σας για τα ευρήματα σας και την δημοσίευση. Παρακαλώ επικοινώνησε μαζί μας για να ενώστε τις άξιες σας και τις αναγκες σας με τις δικές μας για την διάσωση του της Πικροδάφνης από ασυνείδητους διώκτες των ρεμάτων. Μπειτε στο f .,”ρεω φύση ζω” Μανος 6974 655638

    Απαντήστε

Γράψτε απάντηση στο ΜΑΝΟΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ Ακύρωση απάντησης

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται.