Μια επένδυση που κάθεται στον Λαιμό

(Κέζα Λώρη – tovima.gr)

Τα πετροδόλαρα αναμένονται στη Βουλιαγμένη. Μοιάζει με μια σωστή επενδυτική πρόταση. Μήπως, όμως, κάπου εδώ ταιριάζει και η λέξη ξεπούλημα;

Το όνειρο της «αθηναϊκής ριβιέρας» θα πραγματοποιηθεί και μάλιστα θα διαθέτει αληθινή χλιδή, όχι γιαλαντζί. Μέχρι τώρα, καθένας μπορούσε να αισθανθεί ότι ανήκει στα ανώτερα στρώματα επειδή στην αμμουδιά τού σέρβιραν το μπουκάλι νερό σε σαμπανιέρα. Καθένας μπορούσε να κλείσει μια καμπάνα στον «Αστέρα» και να κάνει το κομμάτι του. Τέλος αυτά. Καταφθάνει το αληθινό τζετ σετ, διατεθειμένο να αγοράσει σπίτι των 35 εκατομμυρίων ευρώ, στον Λαιμό της Βουλιαγμένης.

Πρόκειται για τα τελευταία άκτιστα στρέμματα στον αιγιαλό της Μεσογείου, ο κτηματομεσιτικός πόθος κάθε σοβαρού μεγιστάνα. Θάλασσα από ‘δώ, θάλασσα από ‘κεί, και ωραία αμμουδιά, όχι βούρκος. Πευκοδάσος, σχεδόν ανύπαρκτη δόμηση, ένα τσιγάρο δρόμος από το κέντρο της πόλης ή προς το αεροδρόμιο. Απαράμιλλο φυσικό τοπίο. Η τοποθεσία είχε περάσει στην ιδιοκτησία της Εθνικής Τράπεζας και του Ταμείου Αποκρατικοποιήσεων. Δηλαδή ως περιουσία καθότανε. Κι όταν μια περιουσία κάθεται, δημιουργεί έξοδα. Τα οποία επωμίζονται όλοι οι φορολογούμενοι.

Σύμφωνα με το πνεύμα της εποχής, η δημόσια περιουσία αξιοποιείται. Δηλαδή διατίθεται σε επενδυτές. Ετσι το κράτος εισπράττει λεφτά και δίνει την περιοχή σε ιδιώτες για να κάνουν δουλειές. Καλό ακούγεται εν πρώτοις. Θα έρθουν οι πετρελαιοπαραγωγοί της Μέσης Ανατολής και αντί για φιλοδωρήματα θα δίνουν χρυσά ρολόγια. Και το κράτος θα πάρει ρευστό για να κινηθεί. Ετσι έχουν τα πράγματα ή μήπως όχι;

Στο δημόσιο ταμείο θα μπουν 400 εκατομμύρια ευρώ. Οι επενδυτές, σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, θα αναγείρουν πολυτελείς κατοικίες με συνολική έκταση που θα φτάνει τα 39.000 τετραγωνικά μέτρα. Η τιμή πώλησης θα κυμαίνεται στα 35.000-50.000 ευρώ το μέτρο. Είπαμε, πάνω στη θάλασσα είναι. Ας κάνει κάποιος τον πολλαπλασιασμό, να διευκολύνει όσους δεν τα πάνε καλά με την αριθμητική.

Ζητηματάκι: επιτρέπεται η ανέγερση κατοικιών τόσο κοντά στο νερό; Γιατί στην αρχή, όταν κυκλοφόρησε η προκήρυξη, έλεγε για τα ξενοδοχεία. Σους. Δεν κάνει να τα ρωτάμε αυτά, θα κατηγορηθούμε ότι πάμε κόντρα στην ανάπτυξη. Αλλωστε, όλα αυτά αλλάζουν, με προεδρικά διατάγματα, με υπουργικές αποφάσεις. Αρκεί να υπάρχει καλός δικηγόρος και ο επενδυτής μπορεί να φτιάξει καφετέρια μέσα στον Παρθενώνα.

Σε αυτό το σημείο πετάγονται οι συμπλεγματικοί, οι αρχαιολόγοι. Θα διαμαρτυρηθούν επειδή στο πωλητήριο συμπεριλαμβάνονται πέτρες. Σιγά τον Ναό, του Απόλλωνα Ζωστήρα. Οι νέοι ένοικοι θα τα περιποιηθούν αυτά. Ευτυχώς είναι μόνο ερείπια και όχι αγάλματα. Να θυμίσουμε ότι στο Κατάρ, σε έκθεση για την ελληνική αρχαιότητα, έκρυψαν τους τσίτσιδους κούρους πίσω από παραβάν. Σκέπασαν με υφάσματα τα επίμαχα. Μην πιανόμαστε, όμως, από τη λεπτομέρεια. Θα γίνει μια επένδυση ανακουφιστική για τη φτώχεια που μας δέρνει.

Ας δούμε πόσο θα συμβάλει η πώληση του «Αστέρα» στις ανάγκες του προϋπολογισμού: 400 εκατομμύρια, ζεστά. Το ελληνικό κράτος θα καταβάλει το 2014 σε τόκους και χρεολύσια αρκετά δισεκατομμύρια ευρώ, ενώ το δημόσιο χρέος ξεπερνάει τα 320. Δεν είναι δηλαδή και κάτι καθοριστικό για την πορεία της οικονομίας η πώληση του ξενοδοχειακού συγκροτήματος, κι ας πανηγυρίζει η κυβέρνηση. Δεν αρκεί η ελληνική γη για να ανατρέψει τα δεδομένα. Θα χρειαστεί να πουληθεί όλη η επικράτεια για να ξεχρεώσουμε με οικόπεδα.

Ας βάλουμε τα δεδομένα σε ζυγό. Από τη μία έχουμε τα έξοδα ξενοδοχείων που τυγχάνουν χείριστης διαχείρισης. Επί δεκαετίες πήγαινε κάθε παραγοντίσκος του Δημοσίου και εγκαθίστατο δωρεάν ή έτρωγε δωρεάν ή γλίτωνε το εισιτήριο. Εχουμε τον κίνδυνο καταστροφής του φυσικού περιβάλλοντος στην περίπτωση που οι επενδυτές ανεγείρουν ουρανοξύστες. Εχουμε την ιστορική κληρονομιά που κλειδώνεται σε ιδιωτικό χώρο.

Από την άλλη έχουμε επενδυτές που, αν τελικά τσιμεντώσουν τον Λαιμό, θα ρίξουν την αξία του ακινήτου που αγόρασαν. Το ακίνητο θα παραμείνει αμύθητης αξίας εάν και εφόσον προστατευτεί και γίνει ακόμη ομορφότερο. Θα έχουν τεράστια αξία τα σπίτια αν δεν θυμίζουν πολυκατοικία σοβιετικού τύπου. Το ζητούμενο λοιπόν είναι να τεθούν σαφείς οι όροι από την ελληνική πλευρά. Ναι στην επένδυση, όχι στο ξεπούλημα. Μια υποσημείωση: είναι κακή αρχή να αναφέρονται στην προκήρυξη 8.600 τετραγωνικά μέτρα και με διάφορες μπαγαποντιές, την ώρα που τρέχει ο διαγωνισμός, να αυξάνονται σε 39.000, βάσει περιβαλλοντικής μελέτης.

*Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 15 Δεκεμβρίου 2013