Βουλιαγμένη: Το ζευγάρι που έχει αφιερώσει τη ζωή του στην καταγραφή των πέτρινων γεφυριών (ΕΙΚΟΝΕΣ)
Ο Γιώργος και η Εύη Μπεληγιάννη, είναι ένα ζευγάρι από τη Βουλιαγμένη, με πάθος για τη διάσωση των πέτρινων γεφυριών. Εδώ και 15 χρόνια με μια φωτογραφική μηχανή στο χέρι, γυρνούν όλη την Ελλάδα και καταγράφουν τα τοξωτά πέτρινα γεφύρια.
“Η διάσωση τους και η ευαισθητοποίηση του κόσμου για την πολιτιστική κληρονομιά του τόπου μας, έχει πλέον μετατραπεί για μας, σε σκοπό μα και τρόπο ζωής” λέει στο ΝΟΤΙΑ.GR, η Εύη Μπεληγιάννη.
Η Ακαδημία Αθηνών, αναγνώρισε το έργο τους και χωρίς να έχουν καταθέσει πρόταση, τους βράβευσε το 2013.
Μήπως πρέπει και ο δήμος Βάρης Βούλας Βουλιαγμένης να διοργανώσει μια εκδήλωση για να τιμήσει αυτό το ζευγάρι που έχει αφιερώσει τη ζωή του σε ένα τόσο σημαντικό έργο;
“Καταφέραμε και εκδώσαμε τρία βιβλία. Πρώτο το “Αναζητώντας τα πέτρινα γεφύρια της Ελλάδας ” Εύη Μπεληγιάννη, το 2007 με τις εκδόσεις Λιβάνη” λένε στο NOTIA.GR, η Εύη Μπεληγιάννη.
“Το δεύτερο βιβλίο που εκδόθηκε από το Υπουργείο Τουριστικής Ανάπτυξης το 2008 στις εκδόσεις Λιβάνη επίσης, ήταν το “Evi Beligianni, Searching for the stone bridges of Greece” και αποτελούσε την μετάφραση στην Αγγλική γλώσσα του πρώτου μου βιβλίου. Αυτό υπήρξε η προσφορά μου, το “δώρο” μου, προς την πολιτεία, που όπως πάντα έστεκε παντελώς αδιάφορη, αμέτοχη και απαθής.
Χρηματοδοτήθηκε και διανεμήθηκε από τον ΕΟΤ, χωρίς καμία δική μου οικονομική απολαβή, η ανάμειξη, εκτός από την πλήρη επίβλεψη της έκδοσης και εκτύπωσής της, αμισθί και αυτή.
Τέλος κυκλοφόρησε το τρίτο βιβλίο μας “1500 Τοξωτά πέτρινα γεφύρια της Ελλάδας, Γιώργος και Εύη Μπεληγιάννη” το 2011, με λάθος μας μεγάλο στην επιλογή του εκδότη, την “Μίλητο”.
Το πρώτο και το τρίτο βιβλίο χρηματοδοτήθηκαν καθ΄ ολοκληρίαν από εμάς.
Τον Δεκέμβριο του 2013, εντελώς αναπάντεχα, μας απενεμήθη η μέγιστη τιμή της βράβευσης του έργου μας για τα πέτρινα γεφύρια της Ελλάδας, από το Ανώτατο Πνευματικό Ίδρυμα της χώρας, την Ακαδημία Αθηνών.
Το βραβείο μας ήταν “άνευ προκηρύξεως”. Που σημαίνει ότι δεν το καταθέσαμε εμείς στην Ακαδημία Αθηνών, μετά την ετήσια προκήρυξη της για τις βραβεύσεις της χρονιάς, αλλά η πρόταση και η απόφαση προήλθε και μόνο από τους κ.κ. Ακαδημαϊκούς.
Έτσι, μετά από την αναγκαστική μας προσγείωση στην πραγματικότητα, η προσπάθεια μας ξεκινά και πάλι.
Οι πληροφορίες που έχουμε συλλέξει συνολικά, δεν επιτρέπεται να χαθούν. Δικές μας η αγαπητών μας φίλων ελάχιστες από αυτές, αποτελούν στοιχεία πολύτιμα για τους επιστήμονες η ερευνητές που θα θελήσουν να συμπληρώσουν και ίσως συνεχίσουν το δικό μας έργο.
Βιογραφικό
Ο Γιώργος και η Εύη Μπεληγιάννη γεννήθηκαν το 1942 και το 1948 αντίστοιχα και είναι ζευγάρι από το 1976, αποκτώντας δύο παιδιά και τέσσερα εγγόνια. Κατοικούν στη Βουλιαγμένη από το 1975 (μόνιμα από το 1980). Ο Γιώργος αποφοίτησε αριστεύοντας από τη Βαρβάκειο Πρότυπο Σχολή και σπούδασε Μηχανολόγος –Ηλεκτρολόγος στο Ε.Μ.Π. Από το 1965 διατηρούσε τεχνικό γραφείο μελετών και παράλληλα εργάστηκε στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας στη Διεύθυνση Υποδομής του Γ.Ε.Σ. Αγαπά και ασχολείται με όλα τα σπόρ και του αρέσει να ταξιδεύει στην Ελλάδα και να εξερευνά την ελληνική ύπαιθρο. Είναι λάτρης του αρχαίου πολιτισμού και της αρχαίας ελληνικής γραμματείας. Με τη φωτογραφία ασχολήθηκε ερασιτεχνικά παρασυρόμενος από την Εύη.
Η Εύη Μπεληγιάννη φοίτησε στο Αρσάκειο Ψυχικού και σπούδασε στη Σχολή Δοξιάδη Αρχιτεκτονική Εσωτερικού χώρου. Εργάστηκε στη ΦΙΛΙΠΣ Α.Ε. και στην ΕΛΛΑΔΙΣΚ. Υπήρξε μέλος του Δ.Σ. του Ν.Ο. Βουλιαγμένης, αναλαμβάνοντας τις Δημόσιες Σχέσεις. Συνεργάστηκε με την Ελευθεροτυπία, δημοσιεύοντας ταξιδιωτικά άρθρα στο «γεωτρόπιο»
Πρώτο της βιβλίο ήταν το 2003 με τίτλο «αρχιπέλαγος…»
Και μετά η ενασχόληση με τα πέτρινα γεφύρια……………………
Έχει λάβει μέρος σε εκπαιδευτικά σεμινάρια με θέμα τα πέτρινα γεφύρια και μετείχε στο Διεθνές Συνέδριο στο Regenburg (Γερμανία) “Archaologie der Bruchen”.
Μετά από την έκδοση των δύο βιβλίων μας «Αναζητώντας τα πέτρινα γεφύρια της Ελλάδος» το 2007 και «1500 πέτρινα τοξωτά γεφύρια της Ελλάδας» το 2011, συνεχίσαμε την αναζήτηση για τον εντοπισμό και την καταγραφή και άλλων γεφυριών.
Έτσι για 6 ακόμα χρόνια, καταγράψαμε περισσότερα από 200 τοξωτά γεφύρια, όπως και συμπληρωματικές πληροφορίες και νεότερες φωτογραφίες γεφυριών, περίπου 100, που έχουν καταγραφεί στα προηγούμενα βιβλία.
Επίσης σερφάροντας στο διαδίκτυο αναζητώντας πληροφορίες και από φίλους των πέτρινων γεφυριών, κατορθώσαμε να συμπεριλάβουμε συνολικά στοιχεία για άλλα περίπου 200 γεφύρια.
Το υλικό που προέκυψε από την προσπάθειά μας αυτή, για να μη πάει χαμένο, αποτυπώθηκε με αυτοέκδοση λίγων αντιτύπων σε ένα τρίτο βιβλίο, έτσι ώστε μαζί με τα προηγούμενα δύο βιβλία να αποτελέσουν μια πληρέστερη, κατά το δυνατόν, καταγραφή των πέτρινων γεφυριών της Ελλάδας.
«Και η αναζήτηση συνεχίζεται»