“Ντρέπομαι που ζω σε μια χώρα στην οποία ανακυκλώνουμε το 4% των σκουπιδιών μας”




(Toυ Αργύρη Παξινού*  – Αναδημοσίευση από Το Forum των 3Β)

Με την άδεια σας θα ήθελα για πρώτη φορά να κάνω μία ανάρτηση στην ομάδα με την ιδιότητα του δημότη – κατοίκου της πόλης και όχι με την ιδιότητα του συνεργάτη του Δημάρχου. Τις τελευταίες μέρες έχει αναπτυχθεί ένας διάλογος, άλλοτε κόσμιος και άλλοτε όχι, για την πρόταση της Δημοτικής Αρχής να ξεκινήσει συζητήσεις για τη δημιουργία μονάδας επεξεργασίας απορριμμάτων στον χώρα της Σχολής Ευελπίδων. Δημοσιογραφώ για την Τοπική Αυτοδιοίκηση από το 1997.

Επί 21 χρόνια, γίνεται ένας διάλογος για τα σκουπίδια στην Ελλάδα ο οποίος επί 21 χρόνια δεν έχει κάνει ούτε μισό βήμα μπροστά. Ντρέπομαι που ζω σε μια χώρα η οποία το 2018 εξακολουθεί και θάβει τα σκουπίδια της στο χώμα. Ντρέπομαι που ζω σε μια χώρα στην οποία ανακυκλώνουμε το 4% των σκουπιδιών μας όταν στην Ευρώπη αυτό το ποσοστό ακουμπάει ακόμα και το 90%.

Ντρέπομαι που ζω σε μια χώρα που παίρναμε ανεξέλεγκτα πλαστικές σακούλες από τα σουπερ μάρκετ, πολλές απ’ αυτές κατέληγαν στη θάλασσα, δεν μας πέρασε ποτέ από το μυαλό να χρησιμοποιούμε τσάντες πολλαπλών χρήσεων και το μοναδικό μας πρόβλημα πριν από ενάμιση μήνα ήταν ότι ο Τσίπρας ήθελε να μας επιβάλει χαράτσι 0,04 για την τσάντα.

Ντρέπομαι που ζω σε μια χώρα στην οποία η κυρίαρχη αντίληψη είναι αυτή του Nimby, δηλαδή ας μην επηρεάζει εμένα και ας πάει όπου θέλει, όχι μόνο η μονάδα επεξεργασίας απορριμμάτων αλλά και ο κάδος, (που τον θέλουμε στο σπίτι του διπλανού) ή η λαϊκή αγορά (την οποία την θέλουμε 1-2 στενά από το σπίτι μας). Γενικά δεν θέλουμε να ξεβολευτούμε.

Στην χώρα αυτή εμφανίζεται ένας Δήμαρχος ο οποίος αντιμετωπίζει το σήμερα γρήγορα και αποτελεσματικά. Κάνει πράξη σε μεγάλο βαθμό τη διαλογή στην πηγή. Αυξάνει, (σχεδόν διπλασιάζει) μέσα στα πρώτα δύο χρόνια τα ποσοστά ανακύκλωσης στην πόλη. Το 2018 θα αγγίξει το ποσοστό μας το 30%.

Έρχεται λοιπόν ο Δήμαρχος αυτός και σχεδιάζει, εκτός από την επόμενη μέρα και τη μεθεπόμενη. Δεν συμβιβάζεται με τη λογική να πληρώνουμε 100€ τον τόνο να θάβουμε τα σκουπίδια μας, όταν αυτό εκτός από οικονομική επιβάρυνση για τους κατοίκους είναι και καταστροφικό για το περιβάλλον, και αναζητεί σε όλη την Ευρώπη σύγχρονες μεθόδους.

Βρίσκει τρόπο, σε συνεργασία με τους καλύτερους επιστήμονες της χώρας, να δημιουργήσει συνθήκες κάτω από τις οποίες μέσα σε 3-4 χρόνια η πόλη που διοικεί μπορεί, (με διαφορά πρώτη στην Ελλάδα) να διαχειρίζεται τα απορρίμματα της όπως η υπόλοιπη Ευρώπη, να ανακυκλώνει το 70%, να παράγει πράσινη ενέργεια, να είναι αποτελεσματικότερα τα συνεργεία αποκομιδής, να είναι δικαιότερη η χρέωση στον δημότη και να προστατεύει το περιβάλλον περισσότερο από κάθε άλλη αντίστοιχη διαδικασία στην χώρα.

Αυτός ο Δήμαρχος μου δίνει το όραμα, σε ότι αφορά την πόλη που ζω, να σταματήσω να ντρέπομαι για όλα αυτά που ανέφερα και να αρχίσω να νιώθω υπερήφανος. Θέλω λοιπόν να δηλώσω ότι τα σχόλια που διαβάζετε εδώ και σε άλλες ομάδες δεν είναι στα πλαίσια των όποιων υποχρεώσεων μου αλλά είναι οι κραυγές αγωνίας ενός κατοίκου της πόλης που θέλει επιτέλους να σταματήσει να ζει στον τρίτο κόσμο.

(Ο Αργύρης Παξινός είναι δημοσιογράφος – υπεύθυνος του γραφείου τύπου του δήμου Βάρης Βούλας Βουλιαγμένης)

Μένουμε Νότια – έλα στο ελεύθερο και ανεξάρτητο group των Νοτίων Προαστίων για να μοιραστούμε ότι συμβαίνει δίπλα μας.

Ειδήσεις, σχόλια, εθελοντισμός, αγορά, έξοδος, καλή ζωή, νεολαία, διασκέδαση, πολιτισμός, περιβάλλον, αθλητισμός, ανθρώπινες ιστορίες.
( ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ- ΑΛΙΜΟΣ – ΒΑΡΗ – ΒΟΥΛΑ – ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗ – ΕΛΛΗΝΙΚΟ – ΑΡΓΥΡΟΥΠΟΛΗ – ΓΛΥΦΑΔΑ -ΗΛΙΟΥΠΟΛΗ – ΝΕΑ ΣΜΥΡΝΗ – ΠΑΛΑΙΟ ΦΑΛΗΡΟ)

Διαβάστε Επίσης

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται.