Ηλιούπολη: H πυγμαχία πάει πλατεία! (VIDEO&ΕΙΚΟΝΕΣ)
Πλούσιο θέαμα με δυνατές μονομαχίες, που θα καθηλώσουν τους θεατές, υπόσχονται οι διοργανωτές του «ILIOUPOLIS CUP» που θα διεξαχθεί το Σάββατο 2 Ιουνίου (έναρξη στις 17:30), στην κεντρική πλατεία της Ηλιούπολης.
Τους αγώνες, που τελούν υπό την αιγίδα της Ελληνικής Ομοσπονδίας Πυγμαχίας, διοργανώνει ο Σύλλογος «ΟΔΥΣΣΕΥΣ», στη μνήμη του Γεράσιμου «Τζέρη» Μπιλή, αδελφού του ιδρυτή του συλλόγου και πρωταθλητή, Γιώργου Μπιλή.
Το περασμένο Σάββατο έγιναν με πολύ μεγάλη επιτυχία στο κλειστό της Ηλιούπολης τα διασυλλογικά “sparring” του Αθλητικού Συλλόγου Πυγμαχίας Οδυσσεύς (Knockout Fight Arena).
Ο ιδρυτής του συλλόγου Γιώργος Μπιλής μίλησε στο NOTIA.GR
“Τολμήσαμε να διεξάγουμε έναν αγώνα εμπειρίας στο κλειστό της Ηλιούπολης με τεράστια απήχηση από τους υπόλοιπους συλλόγους και με πάρα πολλές συμμετοχές αθλητών.
Στήσαμε ένα πολύ ωραίο γεγονός που αναδεικνύει το άθλημα της πυγμαχίας μέσα από αυτά τα “sparring” όπως τα αποκαλούμε.
Νέοι αθλητές να βαπτιστούν με την είσοδο τους σε ένα πυγμαχικό ρινγκ και κάποιοι άλλοι να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους μέσω αυτού.
Το σίγουρο είναι ότι υπήρξε ενδιαφέρον και μας δίνει αυτοπεποίθηση καθώς 2/6 στην κεντρική πλατεία Ηλιούπολης θα διεξαχθεί το «ILIOUPOLIS CUP» υπό την αιγίδα της Ελληνικής Ομοσπονδίας Πυγμαχίας και την συνεργασία μας με τον Δήμο Hλιούπολης.
Το πιο δύσκολο άθλημα αποδεδειγμένα στον κόσμο είναι η πυγμαχία γιατί η προπόνηση είναι σύνθεση πολλών τρόπων άθλησης για να επιτύχεις στον τομέα της.
Το άθλημα της πυγμαχίας διαμορφώνει χαρακτήρα με αυτοπεποίθηση και προετοιμάζει τα νεαρά μέλη του να βλέπουν τις δυσκολίες της ζωής με πιο χαλαρό μάτι καθώς η πυγμαχία είναι ότι πιο δύσκολο και δυναμικό ως άθλημα”.
Ακολουθεί η εμπειρία ενός αθλητή που ξεκίνησε αργά το συναρπαστικό αυτό άθλημα και πήρε μέρος στους αγώνες.
Σήμερα στην Ηλιούπολη μου δόθηκε η ευκαιρία να ζήσω κάτι που είχα όνειρο από πολύ μικρός.
Ο Ρόκυ και πόσοι άλλοι ακόμα πρωταγωνιστές με έκαναν να λατρεύω όλο και περισσότερο το μποξ στην απέναντι πλευρά όμως.
Ήταν ένας πατέρας αυστηρός που δεν ήθελε ούτε να ακούσει για το αλητήριο όπως έλεγε τότε άθλημα, βλέπεις εποχή 1990 ήσουν πυγμάχος, σου έβαζαν και την ταμπέλα μπράβος νονός και όλες τις άκυρες αυτές λέξεις που δεν έχουν με το υγιές κομμάτι της πυγμαχίας, να πας μπάσκετ που πάει και ο Δημήτρης που είναι καλό παιδί και άριστος μαθητής, θα σας πηγαίνω εγώ στον Μίλωνα έλεγε και ξανάλεγε ο πατέρας.
Πήγα δυο προπονήσεις και δεν ξαναπέρασα ούτε απέξω, η μποξ η τίποτα και στα 15 τέλος ο αθλητισμός για μένα, για κακή τύχη των δικών μου ανθρώπων άρχισα να καβαλάω μηχανάκια να κάνω κόντρες και οι παρέες μου να είναι μηχανοκίνητες.
Σούζες, οι Ζηταδες κυνηγητό κόντρες στην Βούτα στο σήμα της Ολυμπιακής. Και ο Τζώρτζης ακριβώς το αντίθετο, Εθνική Ελλάδας πρωταθλητής και δεκάδες διακρίσεις.
Του 76 και οι δυο ρε ψηλέ μου έλεγε έλα στον Εθνικό και κόψε τα επικίνδυνα με το μηχανάκι, πάει όμως το έργο είχε φύγει, και ένα πρωί πλέον 22 χρόνων το παίρνω απόφαση.
Λέω στον εαυτό μου, ξεκινάω μποξ, πάω βρίσκω τον Γιάννη τον Γ. θα με αναλάβεις του λέω;
Και μου έβαλε τα πρώτα μου γάντια κάτι μαύρα green hill μου έκανε μαθήματα, με πήγε στον Εθνικό, αλλά να όμως που ένα ωραίο πρωί πέφτω από την μηχανή και σπάω τον καρπό μου. Πυγμαχία καληνύχτα …
Στα 39 ένα πρωί κοιτάω την μούρη μου στον καθρέπτη, μάγουλα φουσκωμένα, κίτρινα δόντια από το τσιγάρο μαύρους κύκλους στα μάτια και 117 κιλά! Ωραίος λέω, που πας ρε μάγκα; Στέλνω μήνυμα στον Θανάση.
Θανάση σε θέλω τι έπαθες με ρωτάει. Έχω γίνει χοντρός και κάτι πρέπει να κάνω (Θανάσης παιδικός φίλος υπόδειγμα ανθρώπου και αθλητή).
Θανάση σε θέλω τι έπαθες με ρωτάει. Έχω γίνει χοντρός και κάτι πρέπει να κάνω (Θανάσης παιδικός φίλος υπόδειγμα ανθρώπου και αθλητή).
Έλα ρε ξεκίνα σιγά σιγά και όλα καλά θα πάνε… Με βοήθησε πολύ ο Θανάσης ο δάσκαλος μου και έχασα κιλά, μου έμαθε τα πρώτα βήματα στο μποξ και μετά από ένα διάστημα μου λέει τέρμα τα πέρσοναλ τώρα πρέπει να πας στην σχολή. Πια σχολή του λέω τώρα μωρέ;
Ένα μεσημέρι έρχεται ο Γιώργος στην δουλειά μου. Γιώργαρε να έρθω κάτω για καμία προπόνηση; Έλα ρε μου λέει αλλά εκεί είμαστε Σπαρτιάτες έξω φίλοι εκεί μέσα δάσκαλος με μαθητή.
Κάθε φορά που πήγαινα gια προπόνηση μια γέλαγα και μια έκλαιγα.
Κάθε φορά που πήγαινα gια προπόνηση μια γέλαγα και μια έκλαιγα.
Ένιωθα χαζός, δεν μου έβγαινε τίποτα. Δάσκαλε θα τα παρατήσω, ρε είσαι καλά μου λέει…
Η πυγμαχία δεν μαθαίνεται σε 6 μήνες, εγώ και ακόμα μαθαίνω να μου λέει ο δάσκαλος.
Επιμονή, υπομονή, ιδρώτας, κούραση, νεύρα και ένα μεσημέρι μπαίνω στην σχολή.
Επιμονή, υπομονή, ιδρώτας, κούραση, νεύρα και ένα μεσημέρι μπαίνω στην σχολή.
Ψηλέ μου λέει ο δάσκαλος τέλος του μήνα παίζεις στο Καματερό, σε δήλωσα στους διασυλλογικούς, Εκείνη την στιγμή ένιωσα κάτι που δεν είχα νιώσει όταν είχα πάρει και την πιο δύσκολη κόντρα .
Τελικά ο δάσκαλος με πιστεύει και το άγχος αρχίζει να με περικυκλώνει.
Ξεκινάω προπονήσεις πάω στο Καματερό παίζω και παίρνω τα συγχαρητήρια του δάσκαλου μου.
Φεύγοντας από το στάδιο ανεβαίνω στο μηχανάκι και βάζω τα κλάματα από χαρά
Λέω Θεέ μου σε ευχαριστώ που τα κατάφερα!
Χτυπάει το τηλέφωνο, είναι ο δάσκαλος και μου λέει στις 26 παίζεις με καλό αντίπαλο σε δήλωσα ετοιμάσου.
Αυτό ήταν άλλο πράγμα μέσα στην γειτονιά μου μπροστά σε πολλούς φίλους μου, στο κλειστό της πόλης μου.
Ιεροτελεστία, μπήκα το πρωί στο στάδιο και ένιωσα να με κοιτάνε χιλιάδες μάτια Ηλιουπολιτών.
Αυτό ήταν άλλο πράγμα μέσα στην γειτονιά μου μπροστά σε πολλούς φίλους μου, στο κλειστό της πόλης μου.
Ιεροτελεστία, μπήκα το πρωί στο στάδιο και ένιωσα να με κοιτάνε χιλιάδες μάτια Ηλιουπολιτών.
Μου δείχνουν τον αντίπαλο , δεν με ένοιαξε καθόλου, θα τον ισοπεδώσω μέσα στο σπίτι μου για τον δάσκαλο για τον σύλλογο για μένα και την οικογένεια μου.
Τελειώνει ο αγώνας και εκείνη την στιγμή ο πιο αυστηρός δάσκαλος στο χώρο με φωνάζει και μου λέει: Τελικά είσαι πολύ μάγκας έχει πολλά αρχιδι@, μπράβο σου…Μπράβο από τον Μπιλή;
Δεν το πιστεύεις εύκολα, δεύτερη μεγάλη χαρά από το άθλημα, τα ακούς πατέρα; Τσιγάρα κόντρες στο παρελθόν πλέον σε ένα πράγμα έπεσες έξω.
Δεν σταματάω εδώ έχω αλλά 3 με 4 χρόνια να ανεβαίνω στα ρινγκ.
Δεν το πιστεύεις εύκολα, δεύτερη μεγάλη χαρά από το άθλημα, τα ακούς πατέρα; Τσιγάρα κόντρες στο παρελθόν πλέον σε ένα πράγμα έπεσες έξω.
Δεν σταματάω εδώ έχω αλλά 3 με 4 χρόνια να ανεβαίνω στα ρινγκ.
