Στο Ιερό Ησυχαστήριο Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο Κορωπί θα ταφεί η Μαίρη Αλεξοπούλου

Στο Ιερό Ησυχαστήριο Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο Κορωπί, θα ταφεί την Τρίτη 16 Μαΐου, στις 11 το πρωί, η Μαίρη Αλεξοπούλου, η γνωστή τραγουδίστρια η οποία είχε γίνει μοναχή μετά τον θάνατο της κόρης της σε τροχαίο. Η Μαίρη Αλεξοπούλου τις δεκαετίες του 60 και του 70 ήταν από τις πλέον ακριβοπληρωμένες τραγουδίστριες στις μεγαλύτερες αθηναϊκές πίστες, («Δειλινά», «Αστέρια», «Παλιά Αθήνα», «Κάστρο», «Βράχος» κ.ά.), ενώ είχε την τύχη να ερμηνεύσει τραγούδια δίπλα σε μεγάλα ονόματα, όπως με τον Γιάννη Πουλόπουλο, τον Γιάννη Βογιατζή, την Μπέσσυ Αργυράκη, τον Ρόμπερτ Ουίλιαμς, αλλά και τον Γιώργο Κατσαρό, και πολλούς άλλους ακόμα καλλιτέχνες της εποχής εκείνης. Μεγάλη της επιτυχία ήταν «Η Μπάμπολα» (1968).

Δείτε την ανακοίνωση της Ιεράς Μητροπόλεως Μεσογαίας και Λαυρεωτικής:

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Εκδημία Γεροντίσσης Θεονύμφης (Αλεξοπούλου) 13.5.2023

Σήμερα, 13 Μαΐου ε.ε., εκοιμήθη εν Κυρίω, κατόπιν πολυετών προβλημάτων υγείας, η Γερόντισσα Θεονύμφη (Αλεξοπούλου), Κτιτόρισσα και πρώτη Καθηγουμένη του Ιερού Ησυχαστηρίου Κοιμήσεως της Θεοτόκου Κορωπίου.

Η μακαριστή Γερόντισσα Θεονυμφη, κατά κόσμον Μαρία Αναστ. Αλεξοπούλου, γεννήθηκε στο Περιστέρι Αττικής το 1940. Από μικρή ηλικία επέδειξε ιδιαίτερη κλίση στις τέχνες και ιδιαίτερα στη μουσική. Εξ αυτού αναδείχθηκε μια εκ διαπρεπεστέρων τραγουδιστριών κατά τις δεκαετίες του ’60 και του ’70.

Το 1984, μετά τον αιφνίδιο θάνατο της κόρης της, Κωνσταντίνας, εγκατέλειψε την κοσμική ζωή και αποφάσισε να γίνει μοναχή, μετατρέποντας την εξοχική της κατοικία στην περιοχή των Λαμπρικών Κορωπίου σε χώρο ασκήσεως και προσευχής. Το 1990 εκάρη ρασοφόρα μοναχή στους κόλπους των Παλαιοημερολογιτών και έλαβε το όνομα Θεονυμφη, ενώ το 1993 έλαβε το Μέγα και Αγγελικό Σχήμα.

Το 1996 η ίδια μεν υπετάγη στην Ιερά Μητρόπολη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής, επί δε της οικίας της, δια του υπ. αριθμ. 152 Προεδρικού Διατάγματος – ΦΕΚ 113/10-6-1996 συστήθηκε επισήμως το Ιερό Ησυχαστήριο Κοιμήσεως της Θεοτόκου Κορωπίου. Στις 6 Αυγούστου 1996 ενθρονίστηκε ως πρώτη Καθηγουμένη από τον Μακαριστό Μητροπολίτη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Αγαθόνικο.

Αρχικά, έκτισε δύο παρεκκλήσια καθώς και το κοιμητήριο της Μονής, όπου από πολλών ετών, έχουσα “μνήμην θανάτου”, είχε προετοιμάσει την θέση της ταφής της.

Το 1997 ξεκίνησε την ανέγερση του Καθολικού της Μονής, αφιερωμένου στην Κοίμηση της Υπεραγίας Θεοτόκου. Με πολύ κόπο, προσωπική εργασία, ιδιαίτερη φροντίδα και με την συνδρομή ευλαβών προσκυνητών, αξιώθηκε να δει τον ναό να ολοκληρώνεται και πλέον να υψώνεται περικαλλής και δεσπόζων σε όλη την περιοχή.

Ονομαστή θα μείνει για την αβραμιαία φιλοξενία που παρείχε στους προσκυνητές, καθώς και για την διάθεσή της να υμνεί συνεχώς τον Θεό με το τάλαντο της καλλιφωνίας που της είχε δώσει.

Δυστυχώς, οι κατά καιρούς προσπάθειες για προσέλευση μοναχών δεν είχαν ευοδωθεί, γεγονός το οποίο δημιουργούσε θλίψη και μεγάλη αγωνία στην Γερόντισσα. Ταυτόχρονα όμως, αντίστοιχα μεγάλο ενδιαφέρον υπήρχε από την Ιερά Μητρόπολη, η οποία μεριμνούσε τόσο για το λειτουργικό πρόγραμμα της Μονής, παρέχοντας εφημερίους, όσο και για την φροντίδα της ίδιας της Γερόντισσας. Αξίζει να σημειωθεί, η συνεχής αγαστή επικοινωνία και συνεργασία της Ιεράς Μητροπόλεως με τους κατά σάρκα συγγενείς της.

Το 2022 ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Νικόλαος μερίμνησε προσωπικά για την εγκαταβίωση νέων μοναχών, οι οποίες αγογγύστως ανέλαβαν την φροντίδα της Μονής, κυρίως όμως της ιδίας της Γερόντισσας, η οποία είχε καταπέσει ψυχοσωματικά, δεχομένη την φθορά εκ των χρόνων της ηλικίας.

Από το φετινό Πάσχα και μετά η κατάσταση της είχε επιδεινωθεί σοβαρά και για τον λόγο αυτό δέχθηκε πολυήμερη νοσηλεία στα νοσοκομεία “Σωτηρία” και “Ελπίς” των Αθηνών, όπου και εκοιμήθη τις πρωινές ώρες του Σαββάτου 13 Μαΐου.

Το πρόγραμμα των ακολουθιών στο Ιερό Ησυχαστήριο για την Τρίτη 16 Μαΐου έχει ως εξής:

– 7 π.μ. Όρθρος και Θεία Λειτουργία

– 9:30 π.μ. Ακολουθία εις κεκοιμημένην μοναχήν, κατά την τάξιν του Μεγάλου Ευχολογίου

– 11 π.μ. Εξόδιος ακολουθία & ακολούθως η ταφή του σκηνώματος της Γεροντίσσης στο Κοιμητήριο του Ιερού Ησυχαστηριου. Ας έχουμε την ευχή της!

Η Μαίρη Αλεξοπούλου μεγάλωσε στο Περιστέρι. Ήταν το πρώτο παιδί μιας πολύτεκνης οικογένειας με έξι παιδιά. Ο πατέρας της, επίτροπος τότε στη Μητρόπολη Περιστερίου, δεν ήθελε η κόρη του να ασχοληθεί ούτε με τον χορό αλλά ούτε και με το τραγούδι. Τελικά, κάποιοι φίλοι μουσικοί του παππού της τον έπεισαν για το ταλέντο της στο τραγούδι, ενώ ένας από αυτούς κέρδισε την εμπιστοσύνη του και την πήρε μαζί του σε μια ορχήστρα στη «Χωριάτικη Ταβέρνα» της Εκάλης.
«Μετά τον πρώτο μου δίσκο, πήγα και τραγούδησα στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, είπα ένα τραγούδι του Μαυρομουστάκη μαζί με την Κλειώ Δενάρδου, το “Πανηγύρι”. Εκεί βραβεύτηκα, πήρα το πρώτο βραβείο. Ξεκίνησα, μάλιστα, να βγάζω και καλό νυχτοκάματο. Τότε δεν είχα καθόλου χρόνο να πηγαίνω στην εκκλησία, παρόλο που εγώ αλλιώς τα είχα μάθει από την οικογένειά μου. Μέσα μου, όμως, υπήρχε ένας μεγάλος καημός. Τότε είχα κάνει επιτυχία και ένα τραγούδι του Κατσαρού στο φεστιβάλ της Μάλτας, με το οποίο πήραμε ξανά το πρώτο βραβείο, ήταν μία περίοδος που ακούγονταν πολύ τα τραγούδια που έλεγα, που με ήξεραν όλοι οι άνθρωποι του χώρου. Παρ’ όλα αυτά, όλα τα ερωτικά μου τραγούδια που έλεγα στην πίστα τα αφιέρωνα στον Θεό, προσπαθούσα μέσα από τον προβολέα να πάω στον ουρανό. Τόσο πολύ Τον αγαπούσα», είχε αποκαλύψει σε συνέντευξή της.
Δούλεψε, μεταξύ άλλων, στην «Παλιά Αθήνα», στο «Κάστρο», στον «Βράχο», στα «Δειλινά» και στα «Αστέρια», με τους Πουλόπουλο, Βογιατζή, Φ. Νικολάου, Ρόμπερτ Ουίλιαμς, Μπέσυ Αργυράκη, Μεταξόπουλο, Κατσαρό και πολλούς ακόμα. Έκανε τη δουλειά της και έφευγε από το εκάστοτε μαγαζί, γιατί της άρεσε η ησυχία. Δεν κάπνισε ποτέ και δεν της άρεσε καθόλου το αλκοόλ.

Ο γάμος, οι δύο κόρες και το τραγικό γεγονός που σημάδεψε τη ζωή της
Ο γάμος της με γνωστό επιχειρηματία την απομάκρυνε αρχικά από το χώρο του θεάματος, ενώ τέσσερα χρόνια αργότερα, κάτι δεν είχε πάει καλά με τις δουλειές του συζύγου της και έπρεπε να ξαναβγεί στο τραγούδι. Με τον σύζυγό της απέκτησαν δύο κόρες, την Κωνσταντίνα και την Ελευθερία. Η ζωή, όμως, πολλές φορές παίζει άσχημα παιχνίδια, εξαντλώντας την έτσι κι αλλιώς αυξημένη αίσθηση ειρωνείας που διαθέτει.

«Το 1984, η Κωνσταντίνα μου ήταν 18 χρόνων, λίγο προτού φύγει για να σπουδάσει Πολιτικές Επιστήμες στο εξωτερικό. Ένα πρωί πήρε το αυτοκίνητό της από το σπίτι μας για να πάει στο μαγαζί της Κηφισιάς. Στη στροφή της Αγίας Μαρίνας στο Κορωπί έγινε μετωπική με κάποιο φορτηγό. Ήταν ακαριαίο. Εκείνη την ώρα δεν έβλεπα μπροστά μου, ανέβηκα στον καναπέ και πήδαγα μέχρι το ταβάνι. Τότε βγήκα στη βεράντα μας και από ένα σύννεφο ξεκίνησαν να πέφτουν σταγόνες. Χοντρές, δεν μπορείτε να φανταστείτε. Και εκείνη την ώρα γυρνάω στον Θεό και του λέω: “Θεέ μου, κλαις κι Εσύ μαζί μου;”», αφηγείται η Μαίρη Αλεξοπούλου στην εφημερίδα Espresso.

Από εκείνη τη στιγμή και έπειτα πήγαινε συνέχεια στην εκκλησία. Δύο χρόνια αργότερα, αποφάσισε να πάει σε έναν γέροντα και να γίνει μοναχή. (Με πληροφορίες από τις εφημερίδες Κιβωτός της Ορθοδοξίας και Espresso)